کد مطلب:280075 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:599
علامتهای ظهور حضرت مهدی
(بحار ج 51 ص 65 و عیون اخبار الرضا ج 2 ص 50 و یوم الخلاص ص 42):
قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی یقوم قائم للحق منا و ذلك حین یأذن الله عزوجل له، و من تبعه نجا و من تخلف عنه هلك. الله الله عبادالله، فأتوه و لو حبوا علی الثلج فانه خلیفة الله عزوجل و خلیفتی.
رسول اكرم (ص) فرمود: قیامت برپا نمی شود تا قائم بر حق از ما (ع) قیام فرماید و این كار موقعی صورت پذیر است كه خدای عزوجل او را اذن دهد هر كس پیرویش نماید نجات یابد و هر كه از او تخلف جوید هلاك گردد. خدا را خدا را ای بندگان خدا بخدمتش بشتابید و اگر چه خود را با كشیدن روی برف باشد زیرا او خلیفه خدای عزوجل و خلیفه من است.
(كشف الغمه ج 2 ص 459 و عقدالدرر ص 49 و بحار ج 52 ص 212):
عن جابر الجعفی عن ابی جعفر (ع) قال: الزم الأرض و لا تحرك یدا و لا رجلا حتی تری علامات اذكرها لك، و ما اراك تدرك ذلك اختلاف بنی العباس و مناد ینادی من السماء و خسف قریة من قری الشام و نزول الترك الجزیرة و نزول الروم الرملة و اختلاف كثیر عند ذلك فی كل ارض حتی تحزب الشام و یكون سبب خرابه ثلاث رایات منها رایة الاصهب و رایة السفیانی.
بنقل از جابر جعفی از حضرت امام باقر (ع) فرمود: بر زمین بنشین و دست و پایی
[ صفحه 368]
حركت مده تا علامتهایی كه به تو می گویم ببینی و تصور می كنم همه ی آنرا نتوانی ادراك كنی: از پی هم آمدن بنی عباس (در زمامداری) و فریاد آسمانی و فرورفتن یكی از روستاهای شام و فرود آمدن تركها در جزیره (شاید عراق باشد) و فرود آمدن رومیان به رمله و بروز اختلاف بسیار در این هنگام در همه سرزمین ها تا آنجا كه منجر به خرابی شام گردد و سبب و انگیزه خرابی شام نیز سه پرچم باشد: یكی پرچم اصهب و پرچم ابقع و پرچم سفیانی است.
(عقدالدرر ص 49):
عن محمد بن الصامت، قال: قلت لأبی عبدلله الحسین بن علی (ع). ما من علامة بین یدی هذا الامر؟ یعنی ظهور المهدی (ع) فقال: بلی قلت: و ما هی؟ قال: هلاك بنی العباس وخروج السفیانی والخسف بالبیداء. قلت: جعلت فداك اخاف ان یطول هنا الامر؟ قال: انما هو كنظام الخزر یتبع بعضه بعضا.
بنقل از محمد بن صامت گفت: به حضرت ابی عبدالله امام حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما عرض كردم: آیا علامتی پیش از ظهور مهدی (ع) وجود دارد؟ فرمود: آری عرض كردم: آن چیست؟ فرمود: هلاكت بنی عباس و خروج سفیانی و فرو رفتن زمین در صحراء عرض كردم: فدایت شوم می ترسم كه این امر (ظهور مهدی (ع)) طولانی شود فرمود: همانا وقوع آن مانند نظم فراریانی است كه برخی بدنبال برخی باشد.
(اخرجه للحافظا بو عبدالله نعیم بن حماد فی كتاب الفتن و عقدالدرر ص 50 اخرجه الحافظ ابومحمد الحسین فی كتاب المصابیح):
قال رسول الله (ص): ستكون بعدی فتن منها فتن الأحلاس یكون فیها هرب و حرب ثم من بعدها فتن اشد منها كلما قیل انقطعت تمادت حتی لا یبقی بیت من العرب الا دخلته و لا مسلم الا وصلته حتی یخرج رجل من عترتی.
رسول اكرم (ص) فرمود: بزودی پس از من فتنه هائی پیش می آید از آنجمله است فتنه های كه در آن فرار و جنگ خواهد بود و بعد از آن فتنه های دیگری كه سخت تر از فتنه های گذشته باشد رخ دهد كه هر چقدر فتنه ای به پایان رسد گفته شود منقطع گردید باز هم امتداد یابد تا آنجا كه خانه ای از عرب باقی نماند جز آنكه فتنه در آن
[ صفحه 369]
داخل گردد و هیچ مسلمانی باقی نماند مگر اینكه آن فتنه به وی می رسد تا بالاخره مردی از عترت (ع) من خروج نماید.
(عقدالدرر ص 51):
عن ابی جعفر محمد بن علی (ع) قال: لا یظهر المهدی حتی یشمل الناس بالشام فتنة یطلبون المخرج منها فلا یجدونه و یكون قتل بین الكوفة و الحیرة.
امام باقر محمد بن علی صلوات الله و سلامه علیهما فرمود: مهدی (ع) ظاهر نمی شود تا فتنه در شام فراگیر مردم گردد و مردم راه خلاص و خروج از آن بطلبد و آنرا نمی یابند و قتل و كشتار در میان كوفه رخ می دهد.
(عقدالدرر ص 51):
عن كعب الاحبار قال: علامة خروج المهدی الویة تقبل من قبل المغرب علیها رجل من كندة اعرج فاذا ظهر اهل المغرب علی مصر فبطن الأرض یومئذ خیر لاهل الشام.
كعب الاحبار گوید: علامت خروج مهدی (ع) پرچمهائی است كه از سوی مغرب پدید می آید كه مردی لنگ از اهل كنده با آن همراه باشد و هنگامی كه اهل مغرب بر مصر غلبه كنند همانروز درون زمین برای مردم شام بهتر خواهد بود.
(عقدالدرر ص 52):
قال علی (ع): اذا نادی مناد من السماء، ان الحق فی آل محمد فعند ذلك یظهر المهدی (ع) علی افواه الناس و یشربون ذكره فلا یكو لهم ذكر غیره.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: چون منادی از آسمان فریاد كند كه حق در آل محمد (ع) است همان هنگام مهدی (ع) در دهنهای مردم ظاهر می شود و یاد او را می نوشند و جز یاد و ذكر او ذكر دیگری ندارند.
(كشف الغمه ج 2 ص 472 و عقدالدرر ص 62):
عن ابی سعید الخدری قال: قال رسول الله (ص): یكون عند انقطاع من الزمان و ظهور من الفتن رجل یقال له المهدی عطاؤه هنیا.
بنقل از ابوسعید خدری (ره) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: بهنگام منقطع شدن زمان و آشكار شدن فتنه ها مردی بنام مهدی (ع) ظهور كند كه بخشش او گوارا باشد.
[ صفحه 370]
(بحار ج 51 ص 83 و عقدالدرر ص 57):
عن ثوبان قال: قال رسول الله (ص): یفتتل عند كنزكم ثلاثه كلهم ابن خلیفة ثم لا یصیر الی واحد منهم ثم تطلع الرایات السود من قبل المشرق فیقاتلونهم قتالا لم یقاتله قوم. ثم ذكر شیئا فقال اذا رأیتموه فبایعوه و لو حبوا علی الثلج فانه خلیفة الله المهدی.
بنقل از ثوبان گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: در كنار گنجهای شما سه تن از فرزندان خلفاء كارزار می كنند و آن گنج به هیچ كدام نمی رسد سپس پرچمهای سیاه از جانب مشرق نمودار می گردد. و به گونه ای كارزار می كنند كه هیچ قومی نكرده باشند آنگاه حضرت چیزی ذكر كرد و فرمود: و چون او را (مهدی (ع)) دیدار كردید با او بیعت كنید و اگر چه خود را بروی برف كشیدن باشند خویشتن را به او برسانید كه او خلیفه خدای مهدی (ع) است.
(عقدالدرر ص 60):
عن ابی سعید الخدری قال: ذكر رسول الله (ص) بلاء یصیب هذه الامة حتی لا یجد الرجل ملجأ یلجأ الیه من الظلم فیبعث الله رجلا من عترتی فیملأ الأرض قسطا و عدلا كما ملئت جورا و ظلما یرضی عنه ساكن السماء و ساكن الأرض لا تدع السماء من قطرها شیئا الا صبته مدرارا و لا تدع الأرض من نباتها شیئا الا اخرجته حتی یتمنی الأحیاء الأموات یعیش فی ذلك سبع سنین او ثمان سنین.
بنقل از ابی سعید خدری (ره) گفت: رسول خدا (ص) ذكر فرمود: بلائی به این امت می رسد كه مرد پناهگاهی نیابد تا از ظلم بدان پناه برد پس از آن خدا مردی از عترت (ع) مرا برانگیزد كه زمین را پر از قسط و عدل كند همچنانكه پر از جور و ظلم شده باشد ساكنان آسمان از او راضی شوند بدانگونه كه ساكنان زمین از او خشنود باشند آسمان باران خود را دریغ نخواهد داشت جز آنكه پیوسته بباراند و زمین از روئیدنی های خود چیزی فروگذار نكند مگر آنكه بیرون دهد تا آنجا كه همه ی مردگان آرزوی زنده شدن كنند بهمین نحو زندگی فرماید هفت یا هشت سال.
(عقدالدرر ص 64):
عن ابی جعفر محمد بن علی (ع) قال: لا یظهر المهدی الا علی خوف شدید من
[ صفحه 371]
الناس و زلزال و فتنة و بلاء یصیب الناس و طاعون قبل ذلك و سیف قاطع بین العرب و اختلاف شدید فی الناس و تشتت فی دینهم و تغیر فی حالهم حتی یتمنی المتمنی الموت صبلحا و مساءا من عظم ما یری من كلب الناس و اكل بعضهم بعضا فخروجه (ع) اذا خرج یكون عند الیاس و القنوط من ان نری فرجا فیا طوبی لمن ادركه و كان من انصاره و الویل كل الویل لمن خالفه و خالف امره.
امام باقر (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) ظاهر نمی شود مگر بر ترس شدید و زلزله و فتنه و بلائی كه به مردم می رسد و پیش از آن مردم دچار طاعون و اختلاف سخت و ملت عرب گرفتار كشت و كشتار می شوند. و مردم دچار پراكندگی در دین و دگرگونی در اوضاع و احوال می گردند تا آنجا كه از بزرگی ستم و تجاوز مردم بیكدگر و هرج و مرج شبانروز آرزوی مرگ كنند و خروج حضرت مهدی (ع) وقتی صورت می گیرد كه مردم نومید و مأیوس از گشایش باشند ای خوشا حال كسی كه ادراك حضرت كند و از یاورانش باشد و وای بر كسی مخالفت اوامرش نماید.
(بحار ج 52 ص 311):
عن ابیعبدالله (ع) قال: لا یكون الأمر الذی ینتظرون یعنی ظهور المهدی (ع) حتی یتبرا بعضكم من بعض و یشهد بعضكم علی بعض بالكفر و یلعن بعضكم بعضا فقلت: ما فی ذلك الزمان من خیر؟ فقال: (ع): الخیر كله فی ذلك الزمان یخرج المهدی، فیرفع ذلك كله.
ابی عبدالله امام صادق (ع) فرمود: ظهور حضرت مهدی (ع) كه مورد انتظار شما است صورت نمی گیرد مگر زمانی كه برخی از شما از برخی دیگر بیزاری جوید و بعض علیه بعضی دگر شهادت به كفر دهد راوی گوید: عرض كردم در آن زمان خیری وجود نخواهد داشت؟ فرمود: خیر كلی در آن زمان است كه مهدی (ع) خروج می كند و همه ی آن گرفتاریها را برطرف می سازد.
(یوم الخلاص ص 269 و بحار ج 51 ص 87 و عقدالدرر ص 122):
عن امیرالمؤمنین (ع) انه قال: ویحا للطالقان فان لله عزوجل بها كنوزا لیست من ذهب و لا فضة و لكن بها رجال عرفوا الله حق معرفته: و هم انصار المهدی آخرالزمان.
[ صفحه 372]
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: خوشا حال طالقان زیرا خدای عزوجل در آنجا گنجهایی دارد كه نه از طلا است و نه از نقره ولی مقصود مردانی هستند كه خدا را آنچنانكه شایسته است می شناسد و آنان یاران حضرت مهدی (ع) در آخرالزمان خواهند بود.
(كشف الغمه ج 2 ص 462 و عقدالدرر ص 65):
عن ابی جعفر (ع) قال: یظهر المهدی فی یوم عاشوراء و هو الیوم الذی قتل فیه الحسین بن علی (ع) و كانی به یوم السبت العاشر من المحرم قائم بین الركن و المقام و جبرئیل عن یمیینه و میكائیل عن یساره و تصیر الیه شیعته من اطراف الأرض تطوی لهم طیا حتی یبایعوه فیملاء بهم الارض عدلا كما ملئت جورا و ظلما.
امام باقر (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) در روز عاشورا، روزی حضرت امام حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما به شهادت رسید ظاهر می شود و گوئی او را می بینم كه در روز شنبه و هم محرم الحرام میان ركن و مقام ایستاده جبرئیل (ع) در طرف راست و میكائیل (ع) در جانب چپش حضور دارند و شیعیانش از اطراف زمین در حالی زمین برای آنان درنوردیده شود بسوی او بشتابند تا با او بیعت كنند و حضرت با كمك شیعیانش زمین را پر از عدل و داد فرماید همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد.
(عقدالدرر ص 73):
عن ابی هریرة قال: قال رسول الله (ص): یخرج رجل یقال له السفیانی فی عمق دمشق و عامة من یتبعه من كلب فیقتل حتی یبقربطون النساء، و یقتل الصبیان فتجمع لهم قیس فیقتلها حتی لا یمنع ذنب تلعة و یخرج رجل من اهل بیتی فی الحرم فیبلغ السفیانی فیبعث الیه جندا من جنده فیهزمهم فیسیر الیه السفیانی بمن معه حتی اذا جاز ببیداء من الارض خسف بهم فلا ینجو منهم الا المخبر عنهم.
ابوهریره گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مردی به نام سفیانی از درون دمشق بیرون آید و همه ی پیروانش قبیله كلب باشند و كشتار كند تا آنجا شكم زنان را بدرد و كودكان را بكشد و بنی قیس علیه او بپا برمی خیزند و سفیانی آنان را می كشد تا آنجا كه باقی نمی گذارد و دنباله راه آب را و مردی از اهل بیت (ع) من در حرم خدا خروج
[ صفحه 373]
می كند و گزارش به سفیانی می رسد و بسیاری از سپاهیان خود را بسوی او می فرستد و او آن سپاهیان را در هم می شكند سفیانی با باقی سپاهیان خود بسوی حرم خدا رهسپار می گردد و چون به بیابان رسد او و همراهانش دچار خسف شوند و به زمین فروروند و هیچكس جز كسی كه خبر خسف آنها را به دیگران رساند رهائی نخواهد یافت.
(عقدالدرر ص 81):
عن حذیفة قال: قال رسول الله (ص): تكون وقعة بالزوراء قالوا: یا رسول الله (ص)، و ما الزوراء؟ مدینة بالمشرق، بین انهار یسكنها شرار خلق الله و جبابرة من امتی تقذف باربعة اصناف من العذاب، بالسیف و الخسف، و القذف، و المسخ.
بنقل از حذیفه رضی الله عنه گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: حادثه ای در زوراء پیش می آید. عرض كردند: زوراء چیست؟ فرمود: شهری است در مشرق میان نهرها كه بدترین خلق خدا و جباران امت من در آن سكونت می كنند كه چهار نوع عذاب بر آن فرود می آید. شمشیر (كشتار) و خسف (فرو رفتن در زمین) قذف (شاید بمباران باشد) و مسخ شدن.
(عقدالدرر ص 129):
عن علی بن ابیطالب (ع) قال: یخرج رجل قبل المهدی من اهل بیته بالمشرق یحمل السیف علی عائقة ثمانیة اشهر یقتل و یمثل و یتوجه الی بیت المقدس فلا یبلغه حتی یموت.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: پیش از ظهور حضرت مهدی (ع) مردی از خاندانش در مشرق خروج می كند در حالی كه شمشیر بر دوش نهاده وتا هشت ماه به كشتار و مثله كردن می پردازد و به سوی بیت المقدس روی نهد و پیش از رسیدن به آنجا می میرد.
(بحار ج 51 ص 84، اخرج نعیم بن حماد فی الفتن، عقدالدرر ص 129):
عن ثوبان قال: قال رسول الله (ص): تجی ء الرایات السود من قبل المشرق كان قلوبهم زبر الحدید، فمن سمع بهم فلیأتهم فیبایعهم و لو حبوا علی الثلج.
[ صفحه 374]
بنقل از ثوبان گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: پرچمهای سیاه رنگ از سوی مشرق می آید (صاحبان) پرچمها قلبهائی دارند همچون پاره های آهن هر كس نام آنان را بشنود باید بسویشان شتاب گیرد و با آنان بیعت كند اگر چه با كشیدن خود بر روی برف باشد.
(اخرجه الطبرانی فی مجمعه، عقدالدرر ص 136):
عن امیرالمؤمنین (ع) قال: اذا نادی مناد من السماء، ان الحق فی آل محمد (ص) فعند ذلك یظهر المهدی.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: چون منادی از آسمان فریاد بركشد كه حق در آل محمد (ص) است در این هنگام مهدی (ع) ظهور فرماید.
(الكافی ج 1 ص 340 غیر مترجم، یوم الخلاص ص 242):
قال الصادق (ع): كیف انتم اذا وقعت البطشة بین المسجدین؟ «ای الخسف بالجیش السفیانی بین المسجد الحرام، فی مكة، و مسجد النبی (ص) فی یثرب» فیأزو العلم كما تأزوالحیة فی جحرها، واختلفت الشیعة، و سمی بعضهم بعضا كذابین. و تفل بعضهم فی وجوه. بعض فقال له صاحبه: جعلت فداك، ما عند ذلك من خیر؟ فقال: الخیر كله عند ذلك. «قالها ثلاثا».
حضرت امام صادق (ع) فرمود: چگونه خواهید بود وقتی كه سپاهیان سفیانی در فاصله میان مسجد الحرام و مسجد حضرت رسول اكرم (ص) به زمین فرو روند؟ و علم و دانش و در شیعیان اختلاف بروز كند برخی برخی دیگر را دروغگو نام گذارند و بعضی بر چهره ی بعضی دیگر آب دهن بزنند راوی عرض كرد: فدایت شوم در آن موقع خیری وجود نخواهد داشت؟ فرمود: خیر كلی در آن موقع است «و این جمله را سه بار تكرار فرمود».
(بحار ج 52 ص 301، یوم الخلاص ص 322):
سئل الامام الصادق (ع): متی فرج شیعتكم؟ فقال: اذا خرج صاحب هذا الامر من المدینة الی مكة بتراث رسول الله (ص). فقال السائل: ما تراث رسول الله؟ قال: سیف رسول الله (ص) و درعه و عمامته و برده، و قضیبه و رایته و لامته و سرجه حتی ینزل مكة فیخرج السیف من غمده، و یلبس الدرع و البردة و العمامة و ینشر الرایة
[ صفحه 375]
و یتناول القضیب بیده، و یستأذن الله عزوجل فی ظهوره.
از حضرت امام صادق (ع) پرسیدند: فرج شیعیان شما چه وقتی صورت می گیرد؟ فرمود: هنگامی كه صاحب این امر از مدینه منوره خروج فرماید و به سوی مكة معظمة رهسپار گردد و میراث حضرت رسول اكرم (ص) را با خود همراه گیرد. پرسنده عرض كرد: میراث رسول خدا (ص) چیست؟ فرمود: شمشیر و زره و عمامة و بر دو عصا و پرچم و سپر و زین حضرت است و چون به مكة مشرفة رسد شمشیر را از غلافش بیرون كشد و زره و برد و عمامة را بپوشد و پرچم را برافرازد و عصا را بدست گیرد و از خدای عزوجل در ظهور خود اذن بخواهد.
(بحار ج 52 ص 336، یوم الخلاص ص 323):
قال الصادق (ع): ان الله ینزع الخوف من قلوب شیعته، و یسكنه فی قلوب اعدائه اذا قام قائمنا و ظهر مهدینا كان الرجل امضی من سنان و اجرا من لیث یطعن عدوه برمحه و یضربه بسیفه و یدوسه بقدمه.
امام صادق (ع) فرمود: همانا خداترس را از دلهای شیعیان مهدی (ع) را برمی دارد و آن را در دل دشمنانش جای دهد و چون قائم (ع) ما به پای خیزد و مهدی ما (ع) ظاهر شود یك مرد از شیعیانش وجودش از سر نیزه محكمتر و با نفوذتر و خود از شیر با جرئت تر باشد نیزه خود را به دشمن فرو برد و با شمشیرش بزند و با قدمش پایمال كند.
(كشف النعمة ج 2 ص 460):
عن سعید بن جبیر: ان السنة التی یقوم فیها القائم (ع) تمطر الارض اربعا و عشرین مطرة و تری آثارها و بركاتها.
به نقل از سعید بن جبیر: سنتی كه قائم (ع) در آن قیام فرمایند باران بیست و چهار بار بر زمین ببارد و آثار و بركاتش دیده شود.
(منتخب الاثر ص 284):
عن الباقر (ع) «فی حدیث القائم»: و ان من علامات خروجه خروج السفیانی من الشام و خروج الیمانی و صیحة من السماء فی شهر رمضان و مناد ینادی من السماء باسمه و اسم ابیه.
[ صفحه 376]
حضرت امام باقر (ع) در خبر حضرت قائم (ع) فرمود: از نشانه های خروج مهدی علیه السلام. بیرون آمدن سفیانی و بیرون آمدن یمانی و فریاد آسمانی در ماه مبارك رمضان است و فریاد منادی آسمانی است كه نام مبارك مهدی (ع) و پدر بزرگوارش (ع) را یاد می كند.
(یوم الخلاص ص 338):
قال الحجة المنتظر (ع): لبعض من حظی برؤیته الكریمة علامة ظهور امری كثرة الهرج و المرج و الفتن. و آتی مكة فاكون فی المسجد الحرام، فیقول الناس: انصبوا لنا اماما... و یكثر الكلام حتی یقول رجل من الناس ینظر فی وجهی: یا معشر الناس هذا هو المهدی (ع). انظروا الیه فیأخذون بیدی و ینصبونی بین الركن و المقام، فیبایع الناس بعد ایاسهم منی...
حضرت حجة قائم منتظر (ع) به برخی كه به فیض دیدار مبارك حضرت رسیدند فرمود: نشانه ی ظهور امر من بسیار شدن هرج و مرج و فتنه ها است و من در مكه مشرفه در مسجد الحرام حاضر می شوم و مردم گویند: برای ما امام و رهبری نصب كنید و در این باب سخن بسیار شود تا آنجا كه مردی از میان مردم چون به چهره ام نظر كند گوید: ای مردم این همان مهدی (ع) است به او نظر كنید پس مردم دست مرا گیرند و مرا در میان ركن و مقام جای دهند و خلق پس از نومیدی از من با من بیعت نمایند.
(بحار ج 52 ص 214، كشف النعمة ج 2 ص 460):
عن ثعلبة الازدی قال: قال ابوجعفر (ع): ایتان تكونان قبل قیام القائم كسوف الشمس فی النصف من رمضان و القمر فی آخره قال قلت: یابن رسول الله (ص) القمر فی آخر الشهر و الشمس فی النصف؟ فقال ابوجعفر (ع): انا اعلم بما قلت: انهما آیتان لم تكونا منذ هبط آدم.
به نقل از ثعلبة از وی گفت: حضرت امام باقر (ع) فرمود: دو علامت پیش از قیام حضرت قائم (ع)خواهد بود: گرفتن آفتاب در نیمه ی ماه مبارك رمضان و گرفتن ماه در آخر آن راوی گوید: عرض كردم: یابن رسول الله (ص) ماه در آخر ماه مبارك رمضان و آفتاب در نیمه ی آن گرفته می شود؟ امام علیه السلام فرمود: من بدانچه گفتم داناترم آنها
[ صفحه 377]
دو علامتند كه از هبوط آدم (ع) تا بعد از آن واقع نشده اند.
(كشف النعمة ج 2 ص 460):
عن ابیعبدالله (ع) قال: خروج الثلاثة السفیانی و الخراسانی و الیممانی فی سنة واحدة فی شهر واحد فی یوم واحد و لیس فیها رایة اهدی من رایة الیمانی لانه یدعوا الی الحق.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: خروج سه تن: سفیانی و خراسانی و یمانی در یك سال و یك ماه و یك روز حتمی است و در پرچمهای این سه پرچمی به هدایت نزدیكتر از پرچم یمانی نیست زیرا یمانی دعوت به حق می كند.
(منتخب الاثر ص 303، یوم الخلاص ص 503):
قال الصادق (ع) فی قوله تعالی: «و لنذیقنهم من العذاب الأدنی دون العذاب الأكبر.» ان العذاب الادنی هو القحط و الجدب و غلاء السعر قبیل خروج القائم بالسیف و العذاب الأكبر المهدی بالسیف فی آخرالزمان.
حضرت امام صادق (ع) در تفسیر آیه كریمه: «و البته می چشانیم به آنها از عذاب نزدیكتر نرسیده به عذاب بزرگتر» فرمود: همانا عذاب نزدیكتر همان قحطی و خشكسالی و گرانی نرخ است كه كمی پیش از خروج قائم (ع) كه با شمشیر قیام فرمایند رخ دهد و عذاب بزرگتر خروج مهدی (ع) است كه با شمشیر در آخرالزمان واقع می شود.
(یوم الخلاص ص 502):
قال امیرالمؤمنین (ع): و ان لخروجه لعلامات عشرا: اولها تخریق الزوایا فی سكك الكوفة و تعطیل المساجد، وانقطاع الحاج، و خسف و قذف بخراسان، و طلوع الكوكب المذنب و اقتران النجوم و هرج و مرج و قتل و نهب و من العلامة الی العلامة عجب. فاذا تمت العلامات قام قائمنا قائم الحق.. طوبی لاهل ولایتی الذین یقتلون فی، و یطردون من اجلی هم خزان الله فی ارضه لا یفزعون یوم الفزع الأكبر.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: همانا خروج حضرت قائم (ع) ده علامت دارد: پاره شدن زاویه ها در كوچه های كوفه و تعطیل شدن مساجد و قطع شدن راه تشرف
[ صفحه 378]
حجاج به مكه مشرفه و خسف و فرورفتن در سرزمین خراسان و طلوع ستاره ی دنباله دار و نزدیك شدن ستارگان و پدید آمدن هرج و مرج و قتل و غارت و از علامتی تا علامت دیگر امور شگفت آوری است وقتی كه علامت ها تمام واقع شد قائم ما (ع) كه قائم بر حق است قیام فرمایند. خوشا حال دوستان من كه در راه ولایت من كشته شوند و بخاطر من طرد و آواره گردند. آنان خزانه داران خدا در زمینند و در روز قیامت ترسی برای آنان نیست.
(كشف النعمة ج 2 ص 462):
عن ابیعبدالله (ع) قال: سنة الفتح تنبثق الفرات حتی تدخل ازقة الكوفة.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: در سال فتح «ظهور قائم (ع)» فرات طغیان كند و وارد كوچه های كوفه شود.
(یوم الخلاص ص 503):
قال الصادق (ع): و من آیات ظهوره ان یتقارب الزمان.
امام صادق (ع) فرمود: و از نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع) آنست كه زمان نزدیك و قریب می گردد.
(یوم الخلاص ص 506):
قال الصادق (ع): اذا ان قیامه مطر الناس جمادی الاخرة، و عشرة ایام من رجب (ای اربعین یوما) مطرا لم تر الخلائق مثله فینبت الله لحوم المؤمنین و ابدانهم فی قبورهم و كأنی انظر الیهم مقبلین من قبل جهنة ینفضون شعورهم من التراب.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: وقتی كه زمان قیام حضرت قائم (ع) فرا رسد سرتاسر ماه جمادی الثانیة و ده روز از ماه رجب المرجب «چهل روز تمام» آنگونه باران بر مردم فرو ریزد كه مانند آن را ندیده باشند و خداوند گوشت های بدن مؤمنین را در قبرهایشان برویاند گوئی من آنان را می بینم از ظرف روی می آورند در حالی كه خاكها را از موهای ایشان خود می تكانند.
(الملاحم و الفتن ص 164، یوم الخلاص ص 510):
قال رسول الله (ص): اذا ملأ نجفكم السیل و المطر، و ظهرت النار بالحجاز فی الأحجاز و المدر، و ملكت بغداد التتر، فتوقعوا ظهور القائم المنتظر (ع).
[ صفحه 379]
حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: وقتی كه سیل و باران نجف شما را فراگیرد و آتش در سنگها و ریگهای حجاز سر بر زند و قوم تاتار بغداد را متصرف كنند. منتظر ظهور حضرت قائم (ع) باشید.
(كشف النعمة ج 2 ص 462، یوم الخلاص ص 511):
قال امیرالمؤمنین (ع): یزجر الناس قبل قیام القائم (ع) عن معاصیهم بنار تظهر فی السماء و بحمرة تجلل آفاقها، و خسف ببغداد، و خسف بالبصرة و دماء تسفك فیها و خراب دورها و فناء یقع فی اهلها، و شمول اهل العراق خوف لا یكون معه قرار.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: پیش از قیام حضرت قائم (ع) مردم به خاطر آتشی كه در آسمان پدید آید و سرخی كه آفاق را فراگیرد و فرو رفتن در بغداد و بصره و خونریزی هایی كه در آنجاها شود و ویرانی خانه های آنجا و فناء و نابودی كه گریبان گیر مردم گردد و ترس و خوفی كه فراگیر تمام مردم عراق شود و قرار و آرام از آنها سلب كند مردم از معصیت های خود منزجر گردند.
(یوم الخلاص ص 511):
قال امیرالمؤمنین (ع): اذا ظهرت الحمرة فی السماء ثلاثا فیها اعمدة كبا عمدة اللجین یتلألأ نورا.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: هنگامی كه سه بار سرخی در آسمان ظاهر شود در آن عمودهایی همانند عمودهای طلایی باشد كه نور از آن بدرخشد.
(المحجة البیضاء ج 4 ص 342، یوم الخلاص ص 512):
قال الحسین (ع): اذا رأیتم نارا فی المشرق ثلاثة ایام او سبعة، فتوقعوا فرج آل محمد (ص) ان شاء الله.
حضرت سید الشهداء امام حسین (ع) فرمود: چون سه روز یا هفت روز آتش را از جانب مشرق شعله ور دیدید پس بخواست خدا منتظر فرج آل محمد (ص) باشید.
(یوم الخلاص ص 513):
قال الصادق (ع): اذا رأیتم علامة فی السماء. نارا عظیمة من قبل المشرق تطلع لیالی فعندها فرج الناس، و هی قدام القائم (ع) بقلیل.
[ صفحه 380]
حضرت امام صادق (ع) فرمود: هنگامی كه علامت را در آسمان دیدید و آتش بزرگی را از سوی مشرق مشاهده كردید كه شبها شعله می زند همانموقع فرج و گشایش مردم فرا رسیده و آن علامت اندكی پیش از قیام حضرت قائم (ع) خواهد بود.
(الملاحم و الفتن، یوم الخلاص ص 513):
قال الصادق (ع): عمود نار یطلع من قبل المشرق فی السماء، یراها اهل الارض، فمن ادرك ذلك فلیعد لاهله طعام سنة.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: عمود آتشی از درجهة مشرق از آسمان می درخشد كه مردم زمین آنرا می بینند هر كس آن زمان را ادراك كند باید خوراك یكسال كسانش را آماده سازد.
(الزام الناصب ص 178، یوم الخلاص ص 593):
قال رسول الله (ص): ان القائم لا یظهر حتی تملك الكفار الانهر الخمسة، سیحون و جیحون و الفرات و دجلة، و النیل فلینصرن الله اهل بیته علی الضلال فلا ترفع له رایة الی یوم القیامة.
حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: همانا قائم (ع) ظاهر نمی شود تا آنكه كفار پنج رود: سیحون و جیحون و فرات و دجله و نیل را تصرف كنند خداوند اهل بیتش را بر اهل گمراهی پیروز نماید پس تا روز قیامت پرچمی برای او بالا نرود.
(الملاحم و الفتن ص 29، یوم الخلاص ص 596):
قال رسول الله (ص): اذا سمعتم بناس یأتون من قبل المشرق، اولی دهاء، یعجب الناس من ریهم فقد اظلتكم الساعة.
رسول خدا (ص) فرمود: وقتی كه شنیدید مردم باهوش و سیاست از سوی مشرق می آیند و مردم از ریخت و قیافه ایشان شگفت زده می شوند در حالی كه هم اكنون بر شما سایه افكن می باشند.
(عقدالدرر ص 313):
عن ابی هریرة، ان رسول الله (ص) قال: اول الایات: طلوع الشمس من مغربها و خروج الدابة علی الناس ضحی، و ایتهما ما كانت قبل صاحبتها فالاخری علی اثرها قریبا منها.
[ صفحه 381]
ابوهریرة گوید: رسول الله فرمود: نخستین نشانه ها برآمدن آفتاب از باختر و بیرون آمدن جنبنده بر مردم در نیمروز است و هر كدام كه پیش از آن دگر پدید آید نشانه ی دگر بزودی در پی آن پدیدار گردد.
(عقدالدرر ص 330):
عن جابر بن عبدالله عن النبی (ص) قال: لا تقوم الساعة الا علی شرار الناس.
بنقل از جابر بن عبدالله رضی الله عنه از رسول اكرم (ص) فرمود: ساعت (خروج قائم (ع)) برپا نشود. مگر بر مردم بدكردار.
(عقدالدرر ص 327):
عن حذیفة بن اسید الغفاری قال: طلع النبی (ص) و نحن نتذاكر، فقال: ما تذاكرون؟ قالوا: نذكر الساعة، قال: انها لن تقوم الساعة حتی یری قبلها عشر آیات فذكر الدخان، و الدجال و الدابة، و طلوع الشمس من مغربها و نزول عیسی بن مریم و یأجوج و مأجوج و ثلاثة خسوف؛ خسف بالمغرب، و خسف بالمشرق و خسف بجزیرة العرب و آخر ذلك كله نار تخرج من الیمن تطرد الناس الی محشرهم.
بنقل از حدیفه بن اسید غفاری گفت: ما جمعی نشسته وبا هم مذاكره می كردیم كه حضرت رسول اكرم (ص) نمودار شد فرمود: در چه چیز با یكدیگر مذاكره می كردید؟ عرض شد: درباره ی ساعت «ظاهرا قیامت» مذاكره داشتیم فرمود: ساعت واقع نشود تا پیش از آن ده علامت دیده شود: حضرت فرمود دود و دجال و دابة و برآمدن آفتاب از مغرب و فرود آمدن عیسی بن مریم (ع) و یأجوج و ماجوج و سه خسف (فرو رفتن به زمین) خسفی در مغرب و خسفی در مشرق و خسفی در جریرة العرب را ذكر فرمود و آخر همه ی این علامتها آتشی از یمن خارج گردد كه مردم به محشرشان براند.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 331):
عن خارجة بن الصلت البرجمی، قال: دخلت مع عبدالله یوما المسجد فاذا القوم ركوع فمر رجل فسلم علیه فقال: صدق الله و رسوله (صدق الله و رسوله). فسألته عن ذلك، فقال: انه لا تقوم الساعة حتی تتخذ المساجد طرقا و حتی یسلم الرجل علی الرجل بالمعرفة و حتی تتجر المرأة و زوجها و حتی تغلوا الخیل و النساء ثم
[ صفحه 382]
ترخص فلا تغلو الی یوم القیامة.
بنقل از خارجة ابن صلت برجمی گفت: با عبدالله روزی داخل مسجد شدم مردم در حال ركوع بودند مردی گذشت و بر او سلام كرد و گفت: خدا و پیغمبرش (ص) راست گفتند: من از او این مورد را پرسیدم گفت: ساعت قیامت نكند تا آنكه مسجدها را رهگذر قرار دهند و تا مردی بمردی به سبب شناخت سلام كند و تا زن با مرد خود تجارت كسب كند و تا اسب وزن گران قیمت شوند سپس ارزان گردند و تا روز قیامت گران شوند.
(عقدالدرر ص 332):
عن انس قال: قال رسول الله (ص): و الذی نفسی بیده لا تقوم الساعة علی رجل یقول: لا اله الا الله و یأمر بالمعروف و ینهی عن المنكر.
انس گوید: رسول خدا (ص) فرمود: قسم به آنكس كه جانم به دست او است ساعت قیام نمی كند بر مردی لا اله الا الله گوید و امر به معروف و نهی از منكر نماید.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 332):
عن انس قال: قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی لا یقال فی الارض الله الله و حتی ان المرأة بالنعل فترفعها و تقول: قد كانت هذه لرجل و حتی یكون فی خمسین امرأة القیم الواحد و حتی تمطر السماء و لا تنبت الارض.
انس گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: ساعت قیام نمی كند «قیامت واقع نمی شود» تا در زمین نام خدا گفته نشود و تا آنكه زن با كفش خود راه برود و آنرا بلند كند و گوید این مال مردی بوده و تا آنكه در پنجاه تن زن یك مرد سرپرست باشد و تا آنكه باران ببارد ولی زمین چیزی نرویاند.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 333):
عن ابی هریرة عن النبی (ص) قال: لا تقوم الساعة حتی لا یبقی علی وجه الارض احد لله فیه حاجة، و حتی تؤخذ المرأة نهارا جهارا فی وسط الطریق لا ینكر ذلك احد و لا یغیره فیكون امثلهم یومئذ الذی یقول: لو نحیتها عن الطریق قلیلا.
ابوهریرة گوید: رسول خدا (ص) فرمود: ساعت قیام نكند تا آنكه بر روی زمین كسی باقی نماند كه خدا را به او حاجتی باشد و تا آنكه در روز روشن در میان راه علنی و
[ صفحه 383]
آشكارا زن گرفته شود و دستگیر گردد و هیچكس بر این كار انكاری نكند و در دگرگون ساختن این روش اقدامی ننماید تنها سردمداران آن روز گویند اگر این زن را از راه اندكی از راه دور می كردی و به كار می گرفتی بهتر بود.
(اخرجه نعیم بن حماد فی الفتن، عقدالدرر ص 333):
عن عبدالله بن ابی جعفر قال: لما قص الله علی موسی (ع) شأن هذه الامة تمنی ان یكون رجلا منهم فقال الله عزوجل: یا موسی انه یصیب آخرها بلاء و شدة من الفتن فقال موسی: یا رب ومن یصبر علی هذا؟ قال الله عزوجل: انی اعطیهم من الصبر و الایمان ما یهون علیهم البلاء.
بنقل از عبدالله بن ابی جعفر گفت: هنگامی كه خدای تعالی داستان شأن و منزلت این امت را بر موسی (ع) بیان می فرمود، موسی (ع) آرزو كرد كه مردی از این امت باشد خدای عزوجل فرمود: ای موسی (ع) در پایان بلاء و گرفتاری و سختی و فتنه هائی به این امت می رسد موسی (ع) عرض كرد: پروردگارا چه كسی بر آن گرفتاریها صبر تواند كرد؟ خدای تعالی فرمود: من صبر و ایمانی به آنان عطاء كنم كه گرفتاری را بر آنان آسان كند.
(اخرجه نعیم بن حماد فی الفتن عقدالدرر ص 334):
عن عبدالله بن عمر و قال: یأتی علی الناس زمان یتمنی الرجل ذو الشرف و المال و الولد الموت مما یری من البلاء من ولاتهم.
عبدالله ابن عمرو گوید: زمانی بر مردم رخ نماید كه مرد شرافتمند صاحب مال و فرزند - از ظلم هائی كه از زمامداران وقت می بیند آرزوی مرگ كند.
(نورالثقلین ج 4 ص 46):
عن عمر بن حنظلة قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: خمس علامات قبل قیام القائم (ع) الصیحة و السفیانی و الخسفة و قتل الزكیة و الیمانی، فقلت: جعلت فداك ان خرج احد من اهل بیتك قبل هذه العلامات انخرج معه؟ قال: لا فلما كان من الغد تلوت هذه الایة: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین». الحدیث.
بنقل از عمر بن حنظلة گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: پنج علامت
[ صفحه 384]
پیش از قیام حضرت قائم (ع) وقوع خواهد یافت. صیحه و سفیانی و حسف (فرورفتن در زمین) و كشته شدن نفس زكیه و یمانی عرض كردم: فدایت شوم كه اگر كسی از اهل بیت شما پیش از ظهور این علامات خروج كند آیا با او خروج بكنیم؟ فرمود: نه چون فردا شد این آیه كریمه را «اگر بخواهیم نازل می كنیم بر آنان از آسمان علامتی را پس گردد گردنهایشان برای آن علامت خاضع و فروتن» تلاوت كردم.
(نورالثقلین ج 4 ص 46):
عن حسن بن زیاد الصیقل قال: سمعت اباعبدالله جعفر بن محمد (ع) یقول: ان القائم لا یقوم حتی ینادی مناد من السماء یسمع الفتاة فی خدرها و یسمع اهل المشرق و المغرب.
بنقل از حسن بن زیاد صیقل گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا قائم (ع) قیام نفرماید تا منادی از آسمان فریاد بركشد كه زنان جوان در پس پرده ها و مردم شرق و غرب آن فریاد را بشنوند.
(سنن ابن ماجه ج 2 ص 1352):
عن ابی هریرة ان رسول الله (ص) قال: (تخرج الدابة و معها خاتم سلیمان بن داود و عصا موسی بن عمران علیهما السلام فتجلو وجه المؤمن بالعصا و تخطم انف الكافر بالخاتم، حتی ان اهل الجواء لیجتمعون. فیقول هذا یا مؤمن و یقول هذا: یا كافر.
ابوهریرة گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: دابة خروج می كنی در حالی كه انگشتری سلیمان بن داود (ع) و عصای موسی بن عمران (ع) با او باشد پس با عصا جلوه می بخشد چهره ی مؤمن را و با انگشتر بینی كافر مهار می شود تا آنجا كه مردم اهل خیام جمع شوند سپس گوید: این ای مؤمن و گوید این ای كافر.
(سنن ابن ماجه ج 2 ص 1347):
عن حذیفة بنو اسید، ابی سریحة، قال: اطلع رسول الله (ص): من غرفة و نحن نتذاكر فقال: (لا تقوم الساعة حتی تكون عشر آیات: طلوع الشمس من مغربها و الدجال و الدخان و الدابة. و یأجوج و مأجوج و خروج عیسی بن مریم (ع) و ثلاث خسوف: خسف بالمشرق و خسف بالمغرب و خسف بجزیرة العرب و نار
[ صفحه 385]
تخرج من قعر عدن ابین تسوق الناس الی المحشر تبیت معهم اذا باتوا. و تقیل معهم اذا قالوا.
حذیفه بن اسید ابوسریحه گوید: حضرت رسول اكرم (ص) از اطاق خود سر بیرون آورد و به ما كه درباره ی ساعت «ظاهرا قیامت» مذاكره می كردیم و فرمود: قیامت برپا نمی شود تا ده علامت واقع گردد: برآمدن آفتاب از مغرب و دجال و دود و دابة و یأجوج و مأجوج و خروج عیسی بن مریم (ع) و سه خسف (فرو رفتن به زمین) خسفی در مشرق و خسفی در مغرب و خسفی در جزیرة العرب و آتشی از قعر عدن كه مردم را به سوی محشر براند چون مردم بخوابند آتش هم فرو خوابد و چون بیدار گردید بیدار شود.
(سنن ابن ماجه ج 2 ص 1353):
عن عبدالله ابن عمرو، قال: قال رسول الله (ص): (اول الایات خروجا طلوع الشمس من مغربها و خروج الدابة علی الناس ضحی.
عبدالله بن عمرو گوید: رسول خدا (ص) فرمود: نخستین آیاتی كه بیرون می آید برآمدن آفتاب از مغرب و بیرون آمدن است كه به هنگام ظهر بر مردم نمودار شود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 570):
عن محمد بن مسلم قال: سال رجل اباعبدالله (ع) متی یظهر قائمكم؟ قال: اذا كثرت الغوایة و قلت الهدایة وكثر الجور والفساد الی ان قال: فعند ذلك ینادی باسم القائم (ع) فی لیلة ثلث و عشرین من شهر رمضان ویقوم فی یوم عاشورا. الحدیث.
بنقل از محمد بن مسلم گفت: مردی از حضرت امام صادق (ع) پرسید: قائم شما (ع) در چه وقتی ظاهر می شود؟ فرمود: چون گمراهی بسیار و هدایت اندك و ستم و فساد فراوان گردد تا آنجا كه فرمود: در این هنگام بنام قائم (ع) در شب بیست و سیم ماه مبارك رمضان فریاد بلند شود و حضرت در روز عاشورا، قیام فرماید.
(منتخب الاثر ص 292):
عن محمد بن مسلم الثقفی قال: سمعت اباجعفر محمد بن علی یقول: القائم منا منصور بالرعب، مؤید بالنصر، تطوی له الارض، و تظهر له الكنوز، یبلغ سلطانه المشرق و المغرب، و یظهرالله عزوجل به دینه علی الدین كله و لو كره المشركون،
[ صفحه 386]
فلا یبقی فی الارض خراب الا و عمر، و ینزل روح الله عیسی بن مریم فیصلی خلفه قال: قلت: یابن رسول الله (ص) متی یخرج قائمكم؟ قال: اذا شبه الرجل بالنساء و النساء بالرجال و اكتفی الرجال بالرجال، و النساء بالنساء و ركب ذات الفروج بالسروج، و قبلت شهادة الزور وردت شهادة العدول، و استخف الناس بالدماء و ارتكاب الزنا و احل الربوا، و اتقی الاشرار مخافة السنتهم و خروج السفیانی من الشام و الیمانی من الیمن و خسف بالبیداء و قتل غلام من آل محمد (ص) بین الركن و المقام اسمه محمد بن الحسن النفس الزكیة و جائت صیحة من السماء بأن الحق فیه و فی شیعته فعند ذلك خروج قائمنا فاذا خرج اسند ظهره الی الكعبة و اجتمع الیه ثلثمائة و ثلثة عشر رجلا فاول ما ینطق به هذه الایة: «بقیة الله خیر لكم ان كنتم مؤمنین» ثم یقول: انا بقیة الله و حجته و خلیفته علیكم فلا یسلم مسلم الا قال: السلام علیك یا بقیة الله فی ارضه فاذا اجتمع له العقد و هو عشرة الاف رجل خرج فلا یبقی فی الارض معبود دون الله عزوجل من صنم و وثن و غیره الا وقعت فیه نار فاحترق و ذلك بعد غیبة طویلة لیعلم الله من یطیعه بالغیب و یؤمن به.
بنقل از محمد بن مسلم ثقفی گفت: از حضرت امام باقر (ع) شنیدم می فرمود: قائم ما (ع) به وسیله رعب و ترس در دل دشمنان نصرت و یاری از طرف خدا شده و به وسیله پیروزی تأیید گردیده زمین برای او درنوردیده شود و گنجها برای او آشكار گردد. حكومتش به شرق و غرب عالم رسد و خدای عزوجل به وسیله او دین خود را بر همه ی ادیان برتری دهد و اگر چه مشركان نپسندند پس در زمین ویرانه ای باقی نماند جز آنكه آباد شود و روح الله حضرت عیسی بن مریم (ع) فرود آید و در پشت سر او نماز گذارد. راوی گفت: عرض كردم: یابن رسول الله (ص) قائم شما (ع) در چه وقتی خروج كند؟ فرمود: هنگامی مرد بزن و زن به مرد شبیه شود و مردان به مردان و زنان به زنان بسنده كنند و زنان بر زین ها سوار شوند و شهادت دروغ پذیرفته و شهادت عادلان رد گردد و مردم خونریزی و ارتكاب زنا را سبك شمرند و ربا خواری را حلال دانند و از ترس زبان اشرار از بدكاران بترسند و سفیانی از شام و یمانی از یمن بیرون آید و خسف (فرو رفتن در زمین) در بیابان واقع شود و پسری از آل محمد (ص) بنام محمد بن الحسن نفس زكیه در میان ركن و مقام كشته شود و صیحة آسمانی برخیزد
[ صفحه 387]
كه حق در قائم (ع) و شیعیان او است در این هنگام قائم ما (ع) خروج فرماید و چون خروج كند پشت به كعبه مشرفه دهد. و سیصد و سیزده مرد بخدمتش گرد آیند اولین سخنی كه گوید این آیه كریمه باشد: «بقیه خدا برای شما بهتر است اگرمؤمن باشید» سپس فرماید من بقیة الله و حجت و خلیفه خدا بر شما هستم پس هیچكس سلام بر او نكند مگر آنكه گوید: سلام بر تو ای بقیة الله در زمین و چون لشكرش ده هزار مرد باشند جمع شوند خروج فرمایند و در زمین هیچ معبودی بجز خدای عزوجل نباشد از قبیل بت ها و غیره جز آنكه به آتش سوخته شوند و این خروج پس از غیبت طولانی خواهد بود. تا خدا بداند چه كسی به امر غیب مطیع خدا و ایمان وباور داشته باشد.
(بحار ج 51 ص 146):
عن یحیی بن العلاء الرازی قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ینتج الله فی هذه الامة رجلا منی و انا منه یسوق الله به بركات السموات و الأرض فتنزل السماء قطرها و یخرج الارض بذرها و تأمن وحوشها و سباعها و یملأ الأرض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا و یقتل حتی یقول الجاهل، لو كان هذا من ذریة محمد (ص) لرحم.
بنقل از یحیی بن علاء راوی گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: خدا در این امت نتیجه می دهد مردی را از من كه من هم از اویم بركات آسمانها و زمین را خدای تعالی بوسیله آن حضرت ارزانی می فرماید و آسمان باران و زمین بذرش را بیرون می دهد و حیوانات وحشی و درنده ایمن شوند و حضرت زمین را پر از عدل و داد كند همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد و آنقدر كشتار می كند تا نادانان گویند اگر ایشان از فرزندان محمد (ص) می بود البته رحم می كرد.
(بحار ج 51 ص 147):
عن الكاهلی عن ابیعبدالله (ع) انه قال: تواصلوا و تباروا و تراحموا فوالذی فلق الحبة و برء النسمة لیأتین علیكم وقت لا یجد احدكم لدیناره و درهمه موضعا یعنی لا یجد له عند ظهور القائم (ع) موضعا یصرفه فیه لاستغناء الناس جمیعا بفضل الله و فضل ولیه فقلت و انی یكون ذلك فقال: عند فقدكم امامكم فلا تزالون كذلك حتی
[ صفحه 388]
یطلع علیكم كما یطلع الشمس اینما تكونون فایاكم والشك و الارتیاب انفوا عن نفوسكم الشكوك و قد حذرتم فاحذروا و من الله اسأل توفیقكم و ارشادكم.
بنقل از كاهلی از حضرت امام صادق (ع) فرمود: پیوند و نیكی و رحم با یكدیگر برقرار كنید قسم به آن كس كه دانه بشكافت و موجودات بوجود آورد البته وقتی به شما رخ بنماید كه كسی برای دینار و درهم خود مستحقی نمی یابد یعنی بهنگام ظهور حضرت قائم (ع) جائی نمی بیند كه صرف آنجا كند بخاطر بی نیاز ماندن همگی به فضل خدا و فضیلت ولیش عرض كردم: چه وقتی اینگونه خواهد شد فرمود: موقعی كه امام (ع) در میان شما نباشد پس همیشه اینگونه خواهید بود تا آنگونه كه خورشید تابان شود طلعت آن حضرت در هر كجا باشید بدرخشد پس حذر كنید از شك و ریب و البته هر گونه شك را از خود نفی كنید و حذر نمائید از خدا توفیق وارشاد شما را مسئلت دارم.
(بحار ج 51 ص 148):
عن خلاد بن قصار قال: سئل ابوعبدالله (ع) هل ولد القائم؟ قال: لا ولو ادركته لخدمته ایام حیاقی.
بنقل از خلادبن قصار گفت: از امام صادق (ع) پرسیدند آیا حضرت قائم (ع) متولد شده؟ فرمود: نه و اگر من ادراكش كنم تمام دوران زندگی در خدمتش خواهم بود.
(كشف النعمة ج 2 ص 486):
عن عبدالله ابن عمر انه قال: قال رسول الله (ص): یخرج المهدی (ع) و علی رأسه ملك ینادی ان هذا المهدی فاتبعوه.
عبدالله بن عمر گوید: حضرت اكرم (ص) فرمود: مهدی علیه السلام خروج می كند در حالی كه فرشته ای بالای سر حضرت فریاد می كشد: این مهدی است متابعتش كنید.
(بحار ج 52 ص 135):
عن ابی بصیر، عن ابی عبدالله (ع) انه قال: قال لی ابی (ع) لابد لنا من آذربیجان لا یقوم لها شیی ء و اذا كان ذلك فكونوا احلاسی بیوتكم و البدو اما لبدنا فاذا تحرك متحركنا فاسعوا الیه و لو حبوا و الله لكانی انظر الیه بین الركن و المقام یبایع الناس
[ صفحه 389]
علی كتاب جدید، علی العرب شدید و قال: ویل لطغاة العرب من شر قد اقترب.
بنقل از ابی بصیر از حضرت امام صادق (ع) فرمود: پدر بزرگوارم (ع) به من فرمود: ما ناچار از آذربایجان هستیم كه برای آنجا چیزی قیام نخواهد بود و چون اینچنین باشد پس ملازم خانه های خود شوید.
و هنگامی كه متحرك ما بحركت درآید بسوی او شتاب گیرید و اگر چه بر روی برف خزیدن باشد بخدا قسم گوئی كه به او نظر می كنم كه در بین ركن و مقام مردم بر اساس كتاب جدید با او بیعت می كنند و كار بر عرب سخت شود و فرمود: وای بر سركشان عرب از شری كه قریبا گریبانگیرشان گردد.
(بحار ج 52 ص 181):
عن ابی جعفر (ع) فی قوله تعالی: «ان الله قادر علی ان ینزل آیة». و سیریك فی آخرالزمان آیات منها دابة الأرض و الدجال، و نزول عیسی بن مریم و طلوع الشمس من مغربها.
حضرت امام باقر (ع) در تفسیر آیه كریمه: «همانا خدا قادر است بر آنكه علامتی فرو فرستد» و بزودی در آخرالزمان آیات و علامتهائی به تو نشان می دهند از آن جمله است: دابة الارض و دجال و فرود آمدن حضرت عیسی بن مریم (ع) و برآمدن آفتاب از مغرب.
(بحار ج 52 ص 181):
عن ابن صدقة، عن جعفر (ع)، عن ابیه (ع) ان النبی (ص) قال: كیف بكم اذا فسد نساؤكم، و فسق شبانكم، و لم تأمروا بالمعروف ولم تنهوا عن المنكر، فقیل له: و یكون ذلك یا رسول الله؟ قال: نعم و شر من ذلك كیف بكم اذا امرتم بالمنكر، ونهیتم عن المعروف، قیل: یا رسول الله (ص) و یكون ذلك؟ قال: نعم، و شر من ذلك كیف بكم اذا رأیتم المعروف منكرا و المنكر معروفا.
بنقل از ابن صدقة از حضرت امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش (ع) از حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: چگونه خواهید بود هنگامی كه زنان شما فاسد و جوانان شما فاسق شوند و امر به معروف و نهی از منكر ننمائید؟ عرض شد: یا رسول الله (ص) این امر واقع می شود؟ فرمود: آری و بدتر از این آن است كه چگونه باشید وقتی كه
[ صفحه 390]
امر به منكر كنید و نهی از معروف نمائید عرض شد: یا رسول الله (ص) اینگونه خواهد شد؟ فرمود: آری چگونه خواهید بود و هنگامی كه معروف را منكر و منكر را معروف ببینید.
(بحار ج 52 ص 303):
عن ابی عبدالله (ع) فی قول الله تعالی: «سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق» قال: خسف و مسخ و قذف، قال: قلت: «حتی یتبین لهم» قال: دع ذا، ذاك قیام القائم (ع).
امام صادق (ع) در تفسیر آیه كریمه: «بزودی آیات خود را در آفاق و در وجود خودشان نشان ایشان می دهیم تا برای آنان آشكار گردد كه آن حق است» فرمود: آن آیات خسف و مسخ و قذف است راوی گفت: فرو رفتن به زمین - دگرگونی - افكندن. عرض كردم: «تا روشن شود برای ایشان» چیست؟ فرمود: از این بگذر. آن قیام حضرت قائم (ع) است.
(بحار ج 52 ص 304):
عن عمر بن حنظلة قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: خمس علامات قبل قیام القائم (ع): الصیحة و السفیانی و الخسف و قتل النفس الزكیة، و الیمانی فقلت: جعلت فداك ان خرج احد من اهل بیتك قبل هذه العلامات اخرج معه؟ قال: لا فلما كان من الغد تلوت هذه الایة: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین» فقلت له: اهی الصیحة؟ فقال: اما لو كانت خضعت اعناق اعداء الله.
بنقل از عمر بن حنظلة گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: پیش از قیام حضرت قائم (ع) پنج علامت واقع می شود: صیحة (فریاد آسمانی) و سفیانی و حسف (فرو رفتن زمین) و كشته شدن نفس زكیه و خروج یمانی عرض كردم: فدایت شوم اگر یكی از اهل بیت شما (ع) پیش از این علامتها خروج كند با او خارج شوم؟ فرمود: نه. چون صبح شد این آیه كریمه را تلاوت كردم: «اگر بخواهیم بر آنان علامتی از آسمان فرو می فرستیم كه گردنهایشان در برابر آن خاضع شود» به امام علیه السلام عرض كردم: آیا آن علامت صیحه است؟ فرمود: اگر گردنهای دشمنان خدا در برابر آن صیحه صانع باشد (بترسند).
[ صفحه 391]
(نورالثقلین ج 4 ص 243):
عن امیرالمؤمنین (ع) یقول: اما انه سیأتی علی الناس زمان یكون الحق فیه مستورا و الباطل ظاهرا مشهورا، و ذلك اذا كان اولی الناس به اعدائهم له، و اقترب الوعد الحق وعظم الالحاد، و ظهر الفساد «هنالك ابتلی المؤمنون و زلزلوا ز لزالا شدیدا» ونحلهم الأخیار اسماء الاشرار فیكون جهد المؤمنون ان یحفظ مهجته من اقرب الناس الیه، ثم یفتح الله الفرج لأولیائه ویظهر صاحب الامر علی اعلائه.
حضرت امیرالمومنین (ع) فرمود: هان كه به زودی زمانی به مردم فرا میرسد كه حق در آن زمان پوشیده و باطن آشكار و ظاهر باشد و آن زمانی است كه سزاوارترین مردم به (زمامداری) دشمنان مردم باشند و وعده حق نزدیك گردد. و الحاد و زندقه بزرگ و فساد ظاهر گردد. (در این موقع گرفتاری مؤمنان فرا رسد و دچار لرزه سخت گردند) و نیكان نامهای بدان را هدیه می دهند. تلاش مؤمن آن خواهد بود كه وجود خود را از نزدیكترین كسانش حفظ كند سپس خدای تعالی در فرج را برای دوستانش می گشاید و حضرت صاحب الامر (ع) را ظاهر و بر دشمنانش پیروز می گردند.
(كشف النعمة ج 2 ص 461):
عن احمد بن محمد بن ابی نصر عن ابی الحسن الرضا (ع) قال: لا یكون ما تمدون اعناقكم الیه حتی تمیزوا و تمحصوا، فلا یبقی منكم الا القلیل، ثم قرأ: «لم احسب الناس ان یتركوا ان یقولوا امنا و هم لا یفتنون» ثم قال: ان من علامات الفرج حدثا یكون بین المسجدین، ویقتل فلان من ولد فلان خمسة عشر كبشا من العرب.
بنقل از احمد بن محمد بن ابی نصر از حضرت ابی الحسن امام رضا (ع) فرمود: آنچه شما گردن می كشید بسوی او «انتظار او را دارید» شدنی نیست تا آنكه تمییز وامتحان شوید و از شمااندكی باقی می ماند سپس این آیه كریمه را تلاوت فرمود: «الم آیا مردم می پندارند چون گفتند ایمان آورده ایم رها شوند وآزمون نگردند» آنگاه فرمود: همانا از نشانه های فرج حادثه ای است كه میان دو مسجد واقع می شود و فلان از فرزندان فلان پانزده گردنكش از عرب را تقبل می رساند.
[ صفحه 392]
قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی یقوم قائم للحق منا و ذلك حین یأذن الله عزوجل له، و من تبعه نجا و من تخلف عنه هلك. الله الله عبادالله، فأتوه و لو حبوا علی الثلج فانه خلیفة الله عزوجل و خلیفتی.
رسول اكرم (ص) فرمود: قیامت برپا نمی شود تا قائم بر حق از ما (ع) قیام فرماید و این كار موقعی صورت پذیر است كه خدای عزوجل او را اذن دهد هر كس پیرویش نماید نجات یابد و هر كه از او تخلف جوید هلاك گردد. خدا را خدا را ای بندگان خدا بخدمتش بشتابید و اگر چه خود را با كشیدن روی برف باشد زیرا او خلیفه خدای عزوجل و خلیفه من است.
(كشف الغمه ج 2 ص 459 و عقدالدرر ص 49 و بحار ج 52 ص 212):
عن جابر الجعفی عن ابی جعفر (ع) قال: الزم الأرض و لا تحرك یدا و لا رجلا حتی تری علامات اذكرها لك، و ما اراك تدرك ذلك اختلاف بنی العباس و مناد ینادی من السماء و خسف قریة من قری الشام و نزول الترك الجزیرة و نزول الروم الرملة و اختلاف كثیر عند ذلك فی كل ارض حتی تحزب الشام و یكون سبب خرابه ثلاث رایات منها رایة الاصهب و رایة السفیانی.
بنقل از جابر جعفی از حضرت امام باقر (ع) فرمود: بر زمین بنشین و دست و پایی
[ صفحه 368]
حركت مده تا علامتهایی كه به تو می گویم ببینی و تصور می كنم همه ی آنرا نتوانی ادراك كنی: از پی هم آمدن بنی عباس (در زمامداری) و فریاد آسمانی و فرورفتن یكی از روستاهای شام و فرود آمدن تركها در جزیره (شاید عراق باشد) و فرود آمدن رومیان به رمله و بروز اختلاف بسیار در این هنگام در همه سرزمین ها تا آنجا كه منجر به خرابی شام گردد و سبب و انگیزه خرابی شام نیز سه پرچم باشد: یكی پرچم اصهب و پرچم ابقع و پرچم سفیانی است.
(عقدالدرر ص 49):
عن محمد بن الصامت، قال: قلت لأبی عبدلله الحسین بن علی (ع). ما من علامة بین یدی هذا الامر؟ یعنی ظهور المهدی (ع) فقال: بلی قلت: و ما هی؟ قال: هلاك بنی العباس وخروج السفیانی والخسف بالبیداء. قلت: جعلت فداك اخاف ان یطول هنا الامر؟ قال: انما هو كنظام الخزر یتبع بعضه بعضا.
بنقل از محمد بن صامت گفت: به حضرت ابی عبدالله امام حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما عرض كردم: آیا علامتی پیش از ظهور مهدی (ع) وجود دارد؟ فرمود: آری عرض كردم: آن چیست؟ فرمود: هلاكت بنی عباس و خروج سفیانی و فرو رفتن زمین در صحراء عرض كردم: فدایت شوم می ترسم كه این امر (ظهور مهدی (ع)) طولانی شود فرمود: همانا وقوع آن مانند نظم فراریانی است كه برخی بدنبال برخی باشد.
(اخرجه للحافظا بو عبدالله نعیم بن حماد فی كتاب الفتن و عقدالدرر ص 50 اخرجه الحافظ ابومحمد الحسین فی كتاب المصابیح):
قال رسول الله (ص): ستكون بعدی فتن منها فتن الأحلاس یكون فیها هرب و حرب ثم من بعدها فتن اشد منها كلما قیل انقطعت تمادت حتی لا یبقی بیت من العرب الا دخلته و لا مسلم الا وصلته حتی یخرج رجل من عترتی.
رسول اكرم (ص) فرمود: بزودی پس از من فتنه هائی پیش می آید از آنجمله است فتنه های كه در آن فرار و جنگ خواهد بود و بعد از آن فتنه های دیگری كه سخت تر از فتنه های گذشته باشد رخ دهد كه هر چقدر فتنه ای به پایان رسد گفته شود منقطع گردید باز هم امتداد یابد تا آنجا كه خانه ای از عرب باقی نماند جز آنكه فتنه در آن
[ صفحه 369]
داخل گردد و هیچ مسلمانی باقی نماند مگر اینكه آن فتنه به وی می رسد تا بالاخره مردی از عترت (ع) من خروج نماید.
(عقدالدرر ص 51):
عن ابی جعفر محمد بن علی (ع) قال: لا یظهر المهدی حتی یشمل الناس بالشام فتنة یطلبون المخرج منها فلا یجدونه و یكون قتل بین الكوفة و الحیرة.
امام باقر محمد بن علی صلوات الله و سلامه علیهما فرمود: مهدی (ع) ظاهر نمی شود تا فتنه در شام فراگیر مردم گردد و مردم راه خلاص و خروج از آن بطلبد و آنرا نمی یابند و قتل و كشتار در میان كوفه رخ می دهد.
(عقدالدرر ص 51):
عن كعب الاحبار قال: علامة خروج المهدی الویة تقبل من قبل المغرب علیها رجل من كندة اعرج فاذا ظهر اهل المغرب علی مصر فبطن الأرض یومئذ خیر لاهل الشام.
كعب الاحبار گوید: علامت خروج مهدی (ع) پرچمهائی است كه از سوی مغرب پدید می آید كه مردی لنگ از اهل كنده با آن همراه باشد و هنگامی كه اهل مغرب بر مصر غلبه كنند همانروز درون زمین برای مردم شام بهتر خواهد بود.
(عقدالدرر ص 52):
قال علی (ع): اذا نادی مناد من السماء، ان الحق فی آل محمد فعند ذلك یظهر المهدی (ع) علی افواه الناس و یشربون ذكره فلا یكو لهم ذكر غیره.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: چون منادی از آسمان فریاد كند كه حق در آل محمد (ع) است همان هنگام مهدی (ع) در دهنهای مردم ظاهر می شود و یاد او را می نوشند و جز یاد و ذكر او ذكر دیگری ندارند.
(كشف الغمه ج 2 ص 472 و عقدالدرر ص 62):
عن ابی سعید الخدری قال: قال رسول الله (ص): یكون عند انقطاع من الزمان و ظهور من الفتن رجل یقال له المهدی عطاؤه هنیا.
بنقل از ابوسعید خدری (ره) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: بهنگام منقطع شدن زمان و آشكار شدن فتنه ها مردی بنام مهدی (ع) ظهور كند كه بخشش او گوارا باشد.
[ صفحه 370]
(بحار ج 51 ص 83 و عقدالدرر ص 57):
عن ثوبان قال: قال رسول الله (ص): یفتتل عند كنزكم ثلاثه كلهم ابن خلیفة ثم لا یصیر الی واحد منهم ثم تطلع الرایات السود من قبل المشرق فیقاتلونهم قتالا لم یقاتله قوم. ثم ذكر شیئا فقال اذا رأیتموه فبایعوه و لو حبوا علی الثلج فانه خلیفة الله المهدی.
بنقل از ثوبان گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: در كنار گنجهای شما سه تن از فرزندان خلفاء كارزار می كنند و آن گنج به هیچ كدام نمی رسد سپس پرچمهای سیاه از جانب مشرق نمودار می گردد. و به گونه ای كارزار می كنند كه هیچ قومی نكرده باشند آنگاه حضرت چیزی ذكر كرد و فرمود: و چون او را (مهدی (ع)) دیدار كردید با او بیعت كنید و اگر چه خود را بروی برف كشیدن باشند خویشتن را به او برسانید كه او خلیفه خدای مهدی (ع) است.
(عقدالدرر ص 60):
عن ابی سعید الخدری قال: ذكر رسول الله (ص) بلاء یصیب هذه الامة حتی لا یجد الرجل ملجأ یلجأ الیه من الظلم فیبعث الله رجلا من عترتی فیملأ الأرض قسطا و عدلا كما ملئت جورا و ظلما یرضی عنه ساكن السماء و ساكن الأرض لا تدع السماء من قطرها شیئا الا صبته مدرارا و لا تدع الأرض من نباتها شیئا الا اخرجته حتی یتمنی الأحیاء الأموات یعیش فی ذلك سبع سنین او ثمان سنین.
بنقل از ابی سعید خدری (ره) گفت: رسول خدا (ص) ذكر فرمود: بلائی به این امت می رسد كه مرد پناهگاهی نیابد تا از ظلم بدان پناه برد پس از آن خدا مردی از عترت (ع) مرا برانگیزد كه زمین را پر از قسط و عدل كند همچنانكه پر از جور و ظلم شده باشد ساكنان آسمان از او راضی شوند بدانگونه كه ساكنان زمین از او خشنود باشند آسمان باران خود را دریغ نخواهد داشت جز آنكه پیوسته بباراند و زمین از روئیدنی های خود چیزی فروگذار نكند مگر آنكه بیرون دهد تا آنجا كه همه ی مردگان آرزوی زنده شدن كنند بهمین نحو زندگی فرماید هفت یا هشت سال.
(عقدالدرر ص 64):
عن ابی جعفر محمد بن علی (ع) قال: لا یظهر المهدی الا علی خوف شدید من
[ صفحه 371]
الناس و زلزال و فتنة و بلاء یصیب الناس و طاعون قبل ذلك و سیف قاطع بین العرب و اختلاف شدید فی الناس و تشتت فی دینهم و تغیر فی حالهم حتی یتمنی المتمنی الموت صبلحا و مساءا من عظم ما یری من كلب الناس و اكل بعضهم بعضا فخروجه (ع) اذا خرج یكون عند الیاس و القنوط من ان نری فرجا فیا طوبی لمن ادركه و كان من انصاره و الویل كل الویل لمن خالفه و خالف امره.
امام باقر (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) ظاهر نمی شود مگر بر ترس شدید و زلزله و فتنه و بلائی كه به مردم می رسد و پیش از آن مردم دچار طاعون و اختلاف سخت و ملت عرب گرفتار كشت و كشتار می شوند. و مردم دچار پراكندگی در دین و دگرگونی در اوضاع و احوال می گردند تا آنجا كه از بزرگی ستم و تجاوز مردم بیكدگر و هرج و مرج شبانروز آرزوی مرگ كنند و خروج حضرت مهدی (ع) وقتی صورت می گیرد كه مردم نومید و مأیوس از گشایش باشند ای خوشا حال كسی كه ادراك حضرت كند و از یاورانش باشد و وای بر كسی مخالفت اوامرش نماید.
(بحار ج 52 ص 311):
عن ابیعبدالله (ع) قال: لا یكون الأمر الذی ینتظرون یعنی ظهور المهدی (ع) حتی یتبرا بعضكم من بعض و یشهد بعضكم علی بعض بالكفر و یلعن بعضكم بعضا فقلت: ما فی ذلك الزمان من خیر؟ فقال: (ع): الخیر كله فی ذلك الزمان یخرج المهدی، فیرفع ذلك كله.
ابی عبدالله امام صادق (ع) فرمود: ظهور حضرت مهدی (ع) كه مورد انتظار شما است صورت نمی گیرد مگر زمانی كه برخی از شما از برخی دیگر بیزاری جوید و بعض علیه بعضی دگر شهادت به كفر دهد راوی گوید: عرض كردم در آن زمان خیری وجود نخواهد داشت؟ فرمود: خیر كلی در آن زمان است كه مهدی (ع) خروج می كند و همه ی آن گرفتاریها را برطرف می سازد.
(یوم الخلاص ص 269 و بحار ج 51 ص 87 و عقدالدرر ص 122):
عن امیرالمؤمنین (ع) انه قال: ویحا للطالقان فان لله عزوجل بها كنوزا لیست من ذهب و لا فضة و لكن بها رجال عرفوا الله حق معرفته: و هم انصار المهدی آخرالزمان.
[ صفحه 372]
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: خوشا حال طالقان زیرا خدای عزوجل در آنجا گنجهایی دارد كه نه از طلا است و نه از نقره ولی مقصود مردانی هستند كه خدا را آنچنانكه شایسته است می شناسد و آنان یاران حضرت مهدی (ع) در آخرالزمان خواهند بود.
(كشف الغمه ج 2 ص 462 و عقدالدرر ص 65):
عن ابی جعفر (ع) قال: یظهر المهدی فی یوم عاشوراء و هو الیوم الذی قتل فیه الحسین بن علی (ع) و كانی به یوم السبت العاشر من المحرم قائم بین الركن و المقام و جبرئیل عن یمیینه و میكائیل عن یساره و تصیر الیه شیعته من اطراف الأرض تطوی لهم طیا حتی یبایعوه فیملاء بهم الارض عدلا كما ملئت جورا و ظلما.
امام باقر (ع) فرمود: حضرت مهدی (ع) در روز عاشورا، روزی حضرت امام حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما به شهادت رسید ظاهر می شود و گوئی او را می بینم كه در روز شنبه و هم محرم الحرام میان ركن و مقام ایستاده جبرئیل (ع) در طرف راست و میكائیل (ع) در جانب چپش حضور دارند و شیعیانش از اطراف زمین در حالی زمین برای آنان درنوردیده شود بسوی او بشتابند تا با او بیعت كنند و حضرت با كمك شیعیانش زمین را پر از عدل و داد فرماید همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد.
(عقدالدرر ص 73):
عن ابی هریرة قال: قال رسول الله (ص): یخرج رجل یقال له السفیانی فی عمق دمشق و عامة من یتبعه من كلب فیقتل حتی یبقربطون النساء، و یقتل الصبیان فتجمع لهم قیس فیقتلها حتی لا یمنع ذنب تلعة و یخرج رجل من اهل بیتی فی الحرم فیبلغ السفیانی فیبعث الیه جندا من جنده فیهزمهم فیسیر الیه السفیانی بمن معه حتی اذا جاز ببیداء من الارض خسف بهم فلا ینجو منهم الا المخبر عنهم.
ابوهریره گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مردی به نام سفیانی از درون دمشق بیرون آید و همه ی پیروانش قبیله كلب باشند و كشتار كند تا آنجا شكم زنان را بدرد و كودكان را بكشد و بنی قیس علیه او بپا برمی خیزند و سفیانی آنان را می كشد تا آنجا كه باقی نمی گذارد و دنباله راه آب را و مردی از اهل بیت (ع) من در حرم خدا خروج
[ صفحه 373]
می كند و گزارش به سفیانی می رسد و بسیاری از سپاهیان خود را بسوی او می فرستد و او آن سپاهیان را در هم می شكند سفیانی با باقی سپاهیان خود بسوی حرم خدا رهسپار می گردد و چون به بیابان رسد او و همراهانش دچار خسف شوند و به زمین فروروند و هیچكس جز كسی كه خبر خسف آنها را به دیگران رساند رهائی نخواهد یافت.
(عقدالدرر ص 81):
عن حذیفة قال: قال رسول الله (ص): تكون وقعة بالزوراء قالوا: یا رسول الله (ص)، و ما الزوراء؟ مدینة بالمشرق، بین انهار یسكنها شرار خلق الله و جبابرة من امتی تقذف باربعة اصناف من العذاب، بالسیف و الخسف، و القذف، و المسخ.
بنقل از حذیفه رضی الله عنه گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: حادثه ای در زوراء پیش می آید. عرض كردند: زوراء چیست؟ فرمود: شهری است در مشرق میان نهرها كه بدترین خلق خدا و جباران امت من در آن سكونت می كنند كه چهار نوع عذاب بر آن فرود می آید. شمشیر (كشتار) و خسف (فرو رفتن در زمین) قذف (شاید بمباران باشد) و مسخ شدن.
(عقدالدرر ص 129):
عن علی بن ابیطالب (ع) قال: یخرج رجل قبل المهدی من اهل بیته بالمشرق یحمل السیف علی عائقة ثمانیة اشهر یقتل و یمثل و یتوجه الی بیت المقدس فلا یبلغه حتی یموت.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: پیش از ظهور حضرت مهدی (ع) مردی از خاندانش در مشرق خروج می كند در حالی كه شمشیر بر دوش نهاده وتا هشت ماه به كشتار و مثله كردن می پردازد و به سوی بیت المقدس روی نهد و پیش از رسیدن به آنجا می میرد.
(بحار ج 51 ص 84، اخرج نعیم بن حماد فی الفتن، عقدالدرر ص 129):
عن ثوبان قال: قال رسول الله (ص): تجی ء الرایات السود من قبل المشرق كان قلوبهم زبر الحدید، فمن سمع بهم فلیأتهم فیبایعهم و لو حبوا علی الثلج.
[ صفحه 374]
بنقل از ثوبان گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: پرچمهای سیاه رنگ از سوی مشرق می آید (صاحبان) پرچمها قلبهائی دارند همچون پاره های آهن هر كس نام آنان را بشنود باید بسویشان شتاب گیرد و با آنان بیعت كند اگر چه با كشیدن خود بر روی برف باشد.
(اخرجه الطبرانی فی مجمعه، عقدالدرر ص 136):
عن امیرالمؤمنین (ع) قال: اذا نادی مناد من السماء، ان الحق فی آل محمد (ص) فعند ذلك یظهر المهدی.
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: چون منادی از آسمان فریاد بركشد كه حق در آل محمد (ص) است در این هنگام مهدی (ع) ظهور فرماید.
(الكافی ج 1 ص 340 غیر مترجم، یوم الخلاص ص 242):
قال الصادق (ع): كیف انتم اذا وقعت البطشة بین المسجدین؟ «ای الخسف بالجیش السفیانی بین المسجد الحرام، فی مكة، و مسجد النبی (ص) فی یثرب» فیأزو العلم كما تأزوالحیة فی جحرها، واختلفت الشیعة، و سمی بعضهم بعضا كذابین. و تفل بعضهم فی وجوه. بعض فقال له صاحبه: جعلت فداك، ما عند ذلك من خیر؟ فقال: الخیر كله عند ذلك. «قالها ثلاثا».
حضرت امام صادق (ع) فرمود: چگونه خواهید بود وقتی كه سپاهیان سفیانی در فاصله میان مسجد الحرام و مسجد حضرت رسول اكرم (ص) به زمین فرو روند؟ و علم و دانش و در شیعیان اختلاف بروز كند برخی برخی دیگر را دروغگو نام گذارند و بعضی بر چهره ی بعضی دیگر آب دهن بزنند راوی عرض كرد: فدایت شوم در آن موقع خیری وجود نخواهد داشت؟ فرمود: خیر كلی در آن موقع است «و این جمله را سه بار تكرار فرمود».
(بحار ج 52 ص 301، یوم الخلاص ص 322):
سئل الامام الصادق (ع): متی فرج شیعتكم؟ فقال: اذا خرج صاحب هذا الامر من المدینة الی مكة بتراث رسول الله (ص). فقال السائل: ما تراث رسول الله؟ قال: سیف رسول الله (ص) و درعه و عمامته و برده، و قضیبه و رایته و لامته و سرجه حتی ینزل مكة فیخرج السیف من غمده، و یلبس الدرع و البردة و العمامة و ینشر الرایة
[ صفحه 375]
و یتناول القضیب بیده، و یستأذن الله عزوجل فی ظهوره.
از حضرت امام صادق (ع) پرسیدند: فرج شیعیان شما چه وقتی صورت می گیرد؟ فرمود: هنگامی كه صاحب این امر از مدینه منوره خروج فرماید و به سوی مكة معظمة رهسپار گردد و میراث حضرت رسول اكرم (ص) را با خود همراه گیرد. پرسنده عرض كرد: میراث رسول خدا (ص) چیست؟ فرمود: شمشیر و زره و عمامة و بر دو عصا و پرچم و سپر و زین حضرت است و چون به مكة مشرفة رسد شمشیر را از غلافش بیرون كشد و زره و برد و عمامة را بپوشد و پرچم را برافرازد و عصا را بدست گیرد و از خدای عزوجل در ظهور خود اذن بخواهد.
(بحار ج 52 ص 336، یوم الخلاص ص 323):
قال الصادق (ع): ان الله ینزع الخوف من قلوب شیعته، و یسكنه فی قلوب اعدائه اذا قام قائمنا و ظهر مهدینا كان الرجل امضی من سنان و اجرا من لیث یطعن عدوه برمحه و یضربه بسیفه و یدوسه بقدمه.
امام صادق (ع) فرمود: همانا خداترس را از دلهای شیعیان مهدی (ع) را برمی دارد و آن را در دل دشمنانش جای دهد و چون قائم (ع) ما به پای خیزد و مهدی ما (ع) ظاهر شود یك مرد از شیعیانش وجودش از سر نیزه محكمتر و با نفوذتر و خود از شیر با جرئت تر باشد نیزه خود را به دشمن فرو برد و با شمشیرش بزند و با قدمش پایمال كند.
(كشف النعمة ج 2 ص 460):
عن سعید بن جبیر: ان السنة التی یقوم فیها القائم (ع) تمطر الارض اربعا و عشرین مطرة و تری آثارها و بركاتها.
به نقل از سعید بن جبیر: سنتی كه قائم (ع) در آن قیام فرمایند باران بیست و چهار بار بر زمین ببارد و آثار و بركاتش دیده شود.
(منتخب الاثر ص 284):
عن الباقر (ع) «فی حدیث القائم»: و ان من علامات خروجه خروج السفیانی من الشام و خروج الیمانی و صیحة من السماء فی شهر رمضان و مناد ینادی من السماء باسمه و اسم ابیه.
[ صفحه 376]
حضرت امام باقر (ع) در خبر حضرت قائم (ع) فرمود: از نشانه های خروج مهدی علیه السلام. بیرون آمدن سفیانی و بیرون آمدن یمانی و فریاد آسمانی در ماه مبارك رمضان است و فریاد منادی آسمانی است كه نام مبارك مهدی (ع) و پدر بزرگوارش (ع) را یاد می كند.
(یوم الخلاص ص 338):
قال الحجة المنتظر (ع): لبعض من حظی برؤیته الكریمة علامة ظهور امری كثرة الهرج و المرج و الفتن. و آتی مكة فاكون فی المسجد الحرام، فیقول الناس: انصبوا لنا اماما... و یكثر الكلام حتی یقول رجل من الناس ینظر فی وجهی: یا معشر الناس هذا هو المهدی (ع). انظروا الیه فیأخذون بیدی و ینصبونی بین الركن و المقام، فیبایع الناس بعد ایاسهم منی...
حضرت حجة قائم منتظر (ع) به برخی كه به فیض دیدار مبارك حضرت رسیدند فرمود: نشانه ی ظهور امر من بسیار شدن هرج و مرج و فتنه ها است و من در مكه مشرفه در مسجد الحرام حاضر می شوم و مردم گویند: برای ما امام و رهبری نصب كنید و در این باب سخن بسیار شود تا آنجا كه مردی از میان مردم چون به چهره ام نظر كند گوید: ای مردم این همان مهدی (ع) است به او نظر كنید پس مردم دست مرا گیرند و مرا در میان ركن و مقام جای دهند و خلق پس از نومیدی از من با من بیعت نمایند.
(بحار ج 52 ص 214، كشف النعمة ج 2 ص 460):
عن ثعلبة الازدی قال: قال ابوجعفر (ع): ایتان تكونان قبل قیام القائم كسوف الشمس فی النصف من رمضان و القمر فی آخره قال قلت: یابن رسول الله (ص) القمر فی آخر الشهر و الشمس فی النصف؟ فقال ابوجعفر (ع): انا اعلم بما قلت: انهما آیتان لم تكونا منذ هبط آدم.
به نقل از ثعلبة از وی گفت: حضرت امام باقر (ع) فرمود: دو علامت پیش از قیام حضرت قائم (ع)خواهد بود: گرفتن آفتاب در نیمه ی ماه مبارك رمضان و گرفتن ماه در آخر آن راوی گوید: عرض كردم: یابن رسول الله (ص) ماه در آخر ماه مبارك رمضان و آفتاب در نیمه ی آن گرفته می شود؟ امام علیه السلام فرمود: من بدانچه گفتم داناترم آنها
[ صفحه 377]
دو علامتند كه از هبوط آدم (ع) تا بعد از آن واقع نشده اند.
(كشف النعمة ج 2 ص 460):
عن ابیعبدالله (ع) قال: خروج الثلاثة السفیانی و الخراسانی و الیممانی فی سنة واحدة فی شهر واحد فی یوم واحد و لیس فیها رایة اهدی من رایة الیمانی لانه یدعوا الی الحق.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: خروج سه تن: سفیانی و خراسانی و یمانی در یك سال و یك ماه و یك روز حتمی است و در پرچمهای این سه پرچمی به هدایت نزدیكتر از پرچم یمانی نیست زیرا یمانی دعوت به حق می كند.
(منتخب الاثر ص 303، یوم الخلاص ص 503):
قال الصادق (ع) فی قوله تعالی: «و لنذیقنهم من العذاب الأدنی دون العذاب الأكبر.» ان العذاب الادنی هو القحط و الجدب و غلاء السعر قبیل خروج القائم بالسیف و العذاب الأكبر المهدی بالسیف فی آخرالزمان.
حضرت امام صادق (ع) در تفسیر آیه كریمه: «و البته می چشانیم به آنها از عذاب نزدیكتر نرسیده به عذاب بزرگتر» فرمود: همانا عذاب نزدیكتر همان قحطی و خشكسالی و گرانی نرخ است كه كمی پیش از خروج قائم (ع) كه با شمشیر قیام فرمایند رخ دهد و عذاب بزرگتر خروج مهدی (ع) است كه با شمشیر در آخرالزمان واقع می شود.
(یوم الخلاص ص 502):
قال امیرالمؤمنین (ع): و ان لخروجه لعلامات عشرا: اولها تخریق الزوایا فی سكك الكوفة و تعطیل المساجد، وانقطاع الحاج، و خسف و قذف بخراسان، و طلوع الكوكب المذنب و اقتران النجوم و هرج و مرج و قتل و نهب و من العلامة الی العلامة عجب. فاذا تمت العلامات قام قائمنا قائم الحق.. طوبی لاهل ولایتی الذین یقتلون فی، و یطردون من اجلی هم خزان الله فی ارضه لا یفزعون یوم الفزع الأكبر.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: همانا خروج حضرت قائم (ع) ده علامت دارد: پاره شدن زاویه ها در كوچه های كوفه و تعطیل شدن مساجد و قطع شدن راه تشرف
[ صفحه 378]
حجاج به مكه مشرفه و خسف و فرورفتن در سرزمین خراسان و طلوع ستاره ی دنباله دار و نزدیك شدن ستارگان و پدید آمدن هرج و مرج و قتل و غارت و از علامتی تا علامت دیگر امور شگفت آوری است وقتی كه علامت ها تمام واقع شد قائم ما (ع) كه قائم بر حق است قیام فرمایند. خوشا حال دوستان من كه در راه ولایت من كشته شوند و بخاطر من طرد و آواره گردند. آنان خزانه داران خدا در زمینند و در روز قیامت ترسی برای آنان نیست.
(كشف النعمة ج 2 ص 462):
عن ابیعبدالله (ع) قال: سنة الفتح تنبثق الفرات حتی تدخل ازقة الكوفة.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: در سال فتح «ظهور قائم (ع)» فرات طغیان كند و وارد كوچه های كوفه شود.
(یوم الخلاص ص 503):
قال الصادق (ع): و من آیات ظهوره ان یتقارب الزمان.
امام صادق (ع) فرمود: و از نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع) آنست كه زمان نزدیك و قریب می گردد.
(یوم الخلاص ص 506):
قال الصادق (ع): اذا ان قیامه مطر الناس جمادی الاخرة، و عشرة ایام من رجب (ای اربعین یوما) مطرا لم تر الخلائق مثله فینبت الله لحوم المؤمنین و ابدانهم فی قبورهم و كأنی انظر الیهم مقبلین من قبل جهنة ینفضون شعورهم من التراب.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: وقتی كه زمان قیام حضرت قائم (ع) فرا رسد سرتاسر ماه جمادی الثانیة و ده روز از ماه رجب المرجب «چهل روز تمام» آنگونه باران بر مردم فرو ریزد كه مانند آن را ندیده باشند و خداوند گوشت های بدن مؤمنین را در قبرهایشان برویاند گوئی من آنان را می بینم از ظرف روی می آورند در حالی كه خاكها را از موهای ایشان خود می تكانند.
(الملاحم و الفتن ص 164، یوم الخلاص ص 510):
قال رسول الله (ص): اذا ملأ نجفكم السیل و المطر، و ظهرت النار بالحجاز فی الأحجاز و المدر، و ملكت بغداد التتر، فتوقعوا ظهور القائم المنتظر (ع).
[ صفحه 379]
حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: وقتی كه سیل و باران نجف شما را فراگیرد و آتش در سنگها و ریگهای حجاز سر بر زند و قوم تاتار بغداد را متصرف كنند. منتظر ظهور حضرت قائم (ع) باشید.
(كشف النعمة ج 2 ص 462، یوم الخلاص ص 511):
قال امیرالمؤمنین (ع): یزجر الناس قبل قیام القائم (ع) عن معاصیهم بنار تظهر فی السماء و بحمرة تجلل آفاقها، و خسف ببغداد، و خسف بالبصرة و دماء تسفك فیها و خراب دورها و فناء یقع فی اهلها، و شمول اهل العراق خوف لا یكون معه قرار.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: پیش از قیام حضرت قائم (ع) مردم به خاطر آتشی كه در آسمان پدید آید و سرخی كه آفاق را فراگیرد و فرو رفتن در بغداد و بصره و خونریزی هایی كه در آنجاها شود و ویرانی خانه های آنجا و فناء و نابودی كه گریبان گیر مردم گردد و ترس و خوفی كه فراگیر تمام مردم عراق شود و قرار و آرام از آنها سلب كند مردم از معصیت های خود منزجر گردند.
(یوم الخلاص ص 511):
قال امیرالمؤمنین (ع): اذا ظهرت الحمرة فی السماء ثلاثا فیها اعمدة كبا عمدة اللجین یتلألأ نورا.
حضرت امیرالمؤمنین (ع) فرمود: هنگامی كه سه بار سرخی در آسمان ظاهر شود در آن عمودهایی همانند عمودهای طلایی باشد كه نور از آن بدرخشد.
(المحجة البیضاء ج 4 ص 342، یوم الخلاص ص 512):
قال الحسین (ع): اذا رأیتم نارا فی المشرق ثلاثة ایام او سبعة، فتوقعوا فرج آل محمد (ص) ان شاء الله.
حضرت سید الشهداء امام حسین (ع) فرمود: چون سه روز یا هفت روز آتش را از جانب مشرق شعله ور دیدید پس بخواست خدا منتظر فرج آل محمد (ص) باشید.
(یوم الخلاص ص 513):
قال الصادق (ع): اذا رأیتم علامة فی السماء. نارا عظیمة من قبل المشرق تطلع لیالی فعندها فرج الناس، و هی قدام القائم (ع) بقلیل.
[ صفحه 380]
حضرت امام صادق (ع) فرمود: هنگامی كه علامت را در آسمان دیدید و آتش بزرگی را از سوی مشرق مشاهده كردید كه شبها شعله می زند همانموقع فرج و گشایش مردم فرا رسیده و آن علامت اندكی پیش از قیام حضرت قائم (ع) خواهد بود.
(الملاحم و الفتن، یوم الخلاص ص 513):
قال الصادق (ع): عمود نار یطلع من قبل المشرق فی السماء، یراها اهل الارض، فمن ادرك ذلك فلیعد لاهله طعام سنة.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: عمود آتشی از درجهة مشرق از آسمان می درخشد كه مردم زمین آنرا می بینند هر كس آن زمان را ادراك كند باید خوراك یكسال كسانش را آماده سازد.
(الزام الناصب ص 178، یوم الخلاص ص 593):
قال رسول الله (ص): ان القائم لا یظهر حتی تملك الكفار الانهر الخمسة، سیحون و جیحون و الفرات و دجلة، و النیل فلینصرن الله اهل بیته علی الضلال فلا ترفع له رایة الی یوم القیامة.
حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: همانا قائم (ع) ظاهر نمی شود تا آنكه كفار پنج رود: سیحون و جیحون و فرات و دجله و نیل را تصرف كنند خداوند اهل بیتش را بر اهل گمراهی پیروز نماید پس تا روز قیامت پرچمی برای او بالا نرود.
(الملاحم و الفتن ص 29، یوم الخلاص ص 596):
قال رسول الله (ص): اذا سمعتم بناس یأتون من قبل المشرق، اولی دهاء، یعجب الناس من ریهم فقد اظلتكم الساعة.
رسول خدا (ص) فرمود: وقتی كه شنیدید مردم باهوش و سیاست از سوی مشرق می آیند و مردم از ریخت و قیافه ایشان شگفت زده می شوند در حالی كه هم اكنون بر شما سایه افكن می باشند.
(عقدالدرر ص 313):
عن ابی هریرة، ان رسول الله (ص) قال: اول الایات: طلوع الشمس من مغربها و خروج الدابة علی الناس ضحی، و ایتهما ما كانت قبل صاحبتها فالاخری علی اثرها قریبا منها.
[ صفحه 381]
ابوهریرة گوید: رسول الله فرمود: نخستین نشانه ها برآمدن آفتاب از باختر و بیرون آمدن جنبنده بر مردم در نیمروز است و هر كدام كه پیش از آن دگر پدید آید نشانه ی دگر بزودی در پی آن پدیدار گردد.
(عقدالدرر ص 330):
عن جابر بن عبدالله عن النبی (ص) قال: لا تقوم الساعة الا علی شرار الناس.
بنقل از جابر بن عبدالله رضی الله عنه از رسول اكرم (ص) فرمود: ساعت (خروج قائم (ع)) برپا نشود. مگر بر مردم بدكردار.
(عقدالدرر ص 327):
عن حذیفة بن اسید الغفاری قال: طلع النبی (ص) و نحن نتذاكر، فقال: ما تذاكرون؟ قالوا: نذكر الساعة، قال: انها لن تقوم الساعة حتی یری قبلها عشر آیات فذكر الدخان، و الدجال و الدابة، و طلوع الشمس من مغربها و نزول عیسی بن مریم و یأجوج و مأجوج و ثلاثة خسوف؛ خسف بالمغرب، و خسف بالمشرق و خسف بجزیرة العرب و آخر ذلك كله نار تخرج من الیمن تطرد الناس الی محشرهم.
بنقل از حدیفه بن اسید غفاری گفت: ما جمعی نشسته وبا هم مذاكره می كردیم كه حضرت رسول اكرم (ص) نمودار شد فرمود: در چه چیز با یكدیگر مذاكره می كردید؟ عرض شد: درباره ی ساعت «ظاهرا قیامت» مذاكره داشتیم فرمود: ساعت واقع نشود تا پیش از آن ده علامت دیده شود: حضرت فرمود دود و دجال و دابة و برآمدن آفتاب از مغرب و فرود آمدن عیسی بن مریم (ع) و یأجوج و ماجوج و سه خسف (فرو رفتن به زمین) خسفی در مغرب و خسفی در مشرق و خسفی در جریرة العرب را ذكر فرمود و آخر همه ی این علامتها آتشی از یمن خارج گردد كه مردم به محشرشان براند.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 331):
عن خارجة بن الصلت البرجمی، قال: دخلت مع عبدالله یوما المسجد فاذا القوم ركوع فمر رجل فسلم علیه فقال: صدق الله و رسوله (صدق الله و رسوله). فسألته عن ذلك، فقال: انه لا تقوم الساعة حتی تتخذ المساجد طرقا و حتی یسلم الرجل علی الرجل بالمعرفة و حتی تتجر المرأة و زوجها و حتی تغلوا الخیل و النساء ثم
[ صفحه 382]
ترخص فلا تغلو الی یوم القیامة.
بنقل از خارجة ابن صلت برجمی گفت: با عبدالله روزی داخل مسجد شدم مردم در حال ركوع بودند مردی گذشت و بر او سلام كرد و گفت: خدا و پیغمبرش (ص) راست گفتند: من از او این مورد را پرسیدم گفت: ساعت قیامت نكند تا آنكه مسجدها را رهگذر قرار دهند و تا مردی بمردی به سبب شناخت سلام كند و تا زن با مرد خود تجارت كسب كند و تا اسب وزن گران قیمت شوند سپس ارزان گردند و تا روز قیامت گران شوند.
(عقدالدرر ص 332):
عن انس قال: قال رسول الله (ص): و الذی نفسی بیده لا تقوم الساعة علی رجل یقول: لا اله الا الله و یأمر بالمعروف و ینهی عن المنكر.
انس گوید: رسول خدا (ص) فرمود: قسم به آنكس كه جانم به دست او است ساعت قیام نمی كند بر مردی لا اله الا الله گوید و امر به معروف و نهی از منكر نماید.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 332):
عن انس قال: قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتی لا یقال فی الارض الله الله و حتی ان المرأة بالنعل فترفعها و تقول: قد كانت هذه لرجل و حتی یكون فی خمسین امرأة القیم الواحد و حتی تمطر السماء و لا تنبت الارض.
انس گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: ساعت قیام نمی كند «قیامت واقع نمی شود» تا در زمین نام خدا گفته نشود و تا آنكه زن با كفش خود راه برود و آنرا بلند كند و گوید این مال مردی بوده و تا آنكه در پنجاه تن زن یك مرد سرپرست باشد و تا آنكه باران ببارد ولی زمین چیزی نرویاند.
(اخرجه الحاكم فی مستدركه، عقدالدرر ص 333):
عن ابی هریرة عن النبی (ص) قال: لا تقوم الساعة حتی لا یبقی علی وجه الارض احد لله فیه حاجة، و حتی تؤخذ المرأة نهارا جهارا فی وسط الطریق لا ینكر ذلك احد و لا یغیره فیكون امثلهم یومئذ الذی یقول: لو نحیتها عن الطریق قلیلا.
ابوهریرة گوید: رسول خدا (ص) فرمود: ساعت قیام نكند تا آنكه بر روی زمین كسی باقی نماند كه خدا را به او حاجتی باشد و تا آنكه در روز روشن در میان راه علنی و
[ صفحه 383]
آشكارا زن گرفته شود و دستگیر گردد و هیچكس بر این كار انكاری نكند و در دگرگون ساختن این روش اقدامی ننماید تنها سردمداران آن روز گویند اگر این زن را از راه اندكی از راه دور می كردی و به كار می گرفتی بهتر بود.
(اخرجه نعیم بن حماد فی الفتن، عقدالدرر ص 333):
عن عبدالله بن ابی جعفر قال: لما قص الله علی موسی (ع) شأن هذه الامة تمنی ان یكون رجلا منهم فقال الله عزوجل: یا موسی انه یصیب آخرها بلاء و شدة من الفتن فقال موسی: یا رب ومن یصبر علی هذا؟ قال الله عزوجل: انی اعطیهم من الصبر و الایمان ما یهون علیهم البلاء.
بنقل از عبدالله بن ابی جعفر گفت: هنگامی كه خدای تعالی داستان شأن و منزلت این امت را بر موسی (ع) بیان می فرمود، موسی (ع) آرزو كرد كه مردی از این امت باشد خدای عزوجل فرمود: ای موسی (ع) در پایان بلاء و گرفتاری و سختی و فتنه هائی به این امت می رسد موسی (ع) عرض كرد: پروردگارا چه كسی بر آن گرفتاریها صبر تواند كرد؟ خدای تعالی فرمود: من صبر و ایمانی به آنان عطاء كنم كه گرفتاری را بر آنان آسان كند.
(اخرجه نعیم بن حماد فی الفتن عقدالدرر ص 334):
عن عبدالله بن عمر و قال: یأتی علی الناس زمان یتمنی الرجل ذو الشرف و المال و الولد الموت مما یری من البلاء من ولاتهم.
عبدالله ابن عمرو گوید: زمانی بر مردم رخ نماید كه مرد شرافتمند صاحب مال و فرزند - از ظلم هائی كه از زمامداران وقت می بیند آرزوی مرگ كند.
(نورالثقلین ج 4 ص 46):
عن عمر بن حنظلة قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: خمس علامات قبل قیام القائم (ع) الصیحة و السفیانی و الخسفة و قتل الزكیة و الیمانی، فقلت: جعلت فداك ان خرج احد من اهل بیتك قبل هذه العلامات انخرج معه؟ قال: لا فلما كان من الغد تلوت هذه الایة: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین». الحدیث.
بنقل از عمر بن حنظلة گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: پنج علامت
[ صفحه 384]
پیش از قیام حضرت قائم (ع) وقوع خواهد یافت. صیحه و سفیانی و حسف (فرورفتن در زمین) و كشته شدن نفس زكیه و یمانی عرض كردم: فدایت شوم كه اگر كسی از اهل بیت شما پیش از ظهور این علامات خروج كند آیا با او خروج بكنیم؟ فرمود: نه چون فردا شد این آیه كریمه را «اگر بخواهیم نازل می كنیم بر آنان از آسمان علامتی را پس گردد گردنهایشان برای آن علامت خاضع و فروتن» تلاوت كردم.
(نورالثقلین ج 4 ص 46):
عن حسن بن زیاد الصیقل قال: سمعت اباعبدالله جعفر بن محمد (ع) یقول: ان القائم لا یقوم حتی ینادی مناد من السماء یسمع الفتاة فی خدرها و یسمع اهل المشرق و المغرب.
بنقل از حسن بن زیاد صیقل گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: همانا قائم (ع) قیام نفرماید تا منادی از آسمان فریاد بركشد كه زنان جوان در پس پرده ها و مردم شرق و غرب آن فریاد را بشنوند.
(سنن ابن ماجه ج 2 ص 1352):
عن ابی هریرة ان رسول الله (ص) قال: (تخرج الدابة و معها خاتم سلیمان بن داود و عصا موسی بن عمران علیهما السلام فتجلو وجه المؤمن بالعصا و تخطم انف الكافر بالخاتم، حتی ان اهل الجواء لیجتمعون. فیقول هذا یا مؤمن و یقول هذا: یا كافر.
ابوهریرة گوید: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: دابة خروج می كنی در حالی كه انگشتری سلیمان بن داود (ع) و عصای موسی بن عمران (ع) با او باشد پس با عصا جلوه می بخشد چهره ی مؤمن را و با انگشتر بینی كافر مهار می شود تا آنجا كه مردم اهل خیام جمع شوند سپس گوید: این ای مؤمن و گوید این ای كافر.
(سنن ابن ماجه ج 2 ص 1347):
عن حذیفة بنو اسید، ابی سریحة، قال: اطلع رسول الله (ص): من غرفة و نحن نتذاكر فقال: (لا تقوم الساعة حتی تكون عشر آیات: طلوع الشمس من مغربها و الدجال و الدخان و الدابة. و یأجوج و مأجوج و خروج عیسی بن مریم (ع) و ثلاث خسوف: خسف بالمشرق و خسف بالمغرب و خسف بجزیرة العرب و نار
[ صفحه 385]
تخرج من قعر عدن ابین تسوق الناس الی المحشر تبیت معهم اذا باتوا. و تقیل معهم اذا قالوا.
حذیفه بن اسید ابوسریحه گوید: حضرت رسول اكرم (ص) از اطاق خود سر بیرون آورد و به ما كه درباره ی ساعت «ظاهرا قیامت» مذاكره می كردیم و فرمود: قیامت برپا نمی شود تا ده علامت واقع گردد: برآمدن آفتاب از مغرب و دجال و دود و دابة و یأجوج و مأجوج و خروج عیسی بن مریم (ع) و سه خسف (فرو رفتن به زمین) خسفی در مشرق و خسفی در مغرب و خسفی در جزیرة العرب و آتشی از قعر عدن كه مردم را به سوی محشر براند چون مردم بخوابند آتش هم فرو خوابد و چون بیدار گردید بیدار شود.
(سنن ابن ماجه ج 2 ص 1353):
عن عبدالله ابن عمرو، قال: قال رسول الله (ص): (اول الایات خروجا طلوع الشمس من مغربها و خروج الدابة علی الناس ضحی.
عبدالله بن عمرو گوید: رسول خدا (ص) فرمود: نخستین آیاتی كه بیرون می آید برآمدن آفتاب از مغرب و بیرون آمدن است كه به هنگام ظهر بر مردم نمودار شود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 570):
عن محمد بن مسلم قال: سال رجل اباعبدالله (ع) متی یظهر قائمكم؟ قال: اذا كثرت الغوایة و قلت الهدایة وكثر الجور والفساد الی ان قال: فعند ذلك ینادی باسم القائم (ع) فی لیلة ثلث و عشرین من شهر رمضان ویقوم فی یوم عاشورا. الحدیث.
بنقل از محمد بن مسلم گفت: مردی از حضرت امام صادق (ع) پرسید: قائم شما (ع) در چه وقتی ظاهر می شود؟ فرمود: چون گمراهی بسیار و هدایت اندك و ستم و فساد فراوان گردد تا آنجا كه فرمود: در این هنگام بنام قائم (ع) در شب بیست و سیم ماه مبارك رمضان فریاد بلند شود و حضرت در روز عاشورا، قیام فرماید.
(منتخب الاثر ص 292):
عن محمد بن مسلم الثقفی قال: سمعت اباجعفر محمد بن علی یقول: القائم منا منصور بالرعب، مؤید بالنصر، تطوی له الارض، و تظهر له الكنوز، یبلغ سلطانه المشرق و المغرب، و یظهرالله عزوجل به دینه علی الدین كله و لو كره المشركون،
[ صفحه 386]
فلا یبقی فی الارض خراب الا و عمر، و ینزل روح الله عیسی بن مریم فیصلی خلفه قال: قلت: یابن رسول الله (ص) متی یخرج قائمكم؟ قال: اذا شبه الرجل بالنساء و النساء بالرجال و اكتفی الرجال بالرجال، و النساء بالنساء و ركب ذات الفروج بالسروج، و قبلت شهادة الزور وردت شهادة العدول، و استخف الناس بالدماء و ارتكاب الزنا و احل الربوا، و اتقی الاشرار مخافة السنتهم و خروج السفیانی من الشام و الیمانی من الیمن و خسف بالبیداء و قتل غلام من آل محمد (ص) بین الركن و المقام اسمه محمد بن الحسن النفس الزكیة و جائت صیحة من السماء بأن الحق فیه و فی شیعته فعند ذلك خروج قائمنا فاذا خرج اسند ظهره الی الكعبة و اجتمع الیه ثلثمائة و ثلثة عشر رجلا فاول ما ینطق به هذه الایة: «بقیة الله خیر لكم ان كنتم مؤمنین» ثم یقول: انا بقیة الله و حجته و خلیفته علیكم فلا یسلم مسلم الا قال: السلام علیك یا بقیة الله فی ارضه فاذا اجتمع له العقد و هو عشرة الاف رجل خرج فلا یبقی فی الارض معبود دون الله عزوجل من صنم و وثن و غیره الا وقعت فیه نار فاحترق و ذلك بعد غیبة طویلة لیعلم الله من یطیعه بالغیب و یؤمن به.
بنقل از محمد بن مسلم ثقفی گفت: از حضرت امام باقر (ع) شنیدم می فرمود: قائم ما (ع) به وسیله رعب و ترس در دل دشمنان نصرت و یاری از طرف خدا شده و به وسیله پیروزی تأیید گردیده زمین برای او درنوردیده شود و گنجها برای او آشكار گردد. حكومتش به شرق و غرب عالم رسد و خدای عزوجل به وسیله او دین خود را بر همه ی ادیان برتری دهد و اگر چه مشركان نپسندند پس در زمین ویرانه ای باقی نماند جز آنكه آباد شود و روح الله حضرت عیسی بن مریم (ع) فرود آید و در پشت سر او نماز گذارد. راوی گفت: عرض كردم: یابن رسول الله (ص) قائم شما (ع) در چه وقتی خروج كند؟ فرمود: هنگامی مرد بزن و زن به مرد شبیه شود و مردان به مردان و زنان به زنان بسنده كنند و زنان بر زین ها سوار شوند و شهادت دروغ پذیرفته و شهادت عادلان رد گردد و مردم خونریزی و ارتكاب زنا را سبك شمرند و ربا خواری را حلال دانند و از ترس زبان اشرار از بدكاران بترسند و سفیانی از شام و یمانی از یمن بیرون آید و خسف (فرو رفتن در زمین) در بیابان واقع شود و پسری از آل محمد (ص) بنام محمد بن الحسن نفس زكیه در میان ركن و مقام كشته شود و صیحة آسمانی برخیزد
[ صفحه 387]
كه حق در قائم (ع) و شیعیان او است در این هنگام قائم ما (ع) خروج فرماید و چون خروج كند پشت به كعبه مشرفه دهد. و سیصد و سیزده مرد بخدمتش گرد آیند اولین سخنی كه گوید این آیه كریمه باشد: «بقیه خدا برای شما بهتر است اگرمؤمن باشید» سپس فرماید من بقیة الله و حجت و خلیفه خدا بر شما هستم پس هیچكس سلام بر او نكند مگر آنكه گوید: سلام بر تو ای بقیة الله در زمین و چون لشكرش ده هزار مرد باشند جمع شوند خروج فرمایند و در زمین هیچ معبودی بجز خدای عزوجل نباشد از قبیل بت ها و غیره جز آنكه به آتش سوخته شوند و این خروج پس از غیبت طولانی خواهد بود. تا خدا بداند چه كسی به امر غیب مطیع خدا و ایمان وباور داشته باشد.
(بحار ج 51 ص 146):
عن یحیی بن العلاء الرازی قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ینتج الله فی هذه الامة رجلا منی و انا منه یسوق الله به بركات السموات و الأرض فتنزل السماء قطرها و یخرج الارض بذرها و تأمن وحوشها و سباعها و یملأ الأرض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا و یقتل حتی یقول الجاهل، لو كان هذا من ذریة محمد (ص) لرحم.
بنقل از یحیی بن علاء راوی گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: خدا در این امت نتیجه می دهد مردی را از من كه من هم از اویم بركات آسمانها و زمین را خدای تعالی بوسیله آن حضرت ارزانی می فرماید و آسمان باران و زمین بذرش را بیرون می دهد و حیوانات وحشی و درنده ایمن شوند و حضرت زمین را پر از عدل و داد كند همچنانكه پر از ظلم و جور شده باشد و آنقدر كشتار می كند تا نادانان گویند اگر ایشان از فرزندان محمد (ص) می بود البته رحم می كرد.
(بحار ج 51 ص 147):
عن الكاهلی عن ابیعبدالله (ع) انه قال: تواصلوا و تباروا و تراحموا فوالذی فلق الحبة و برء النسمة لیأتین علیكم وقت لا یجد احدكم لدیناره و درهمه موضعا یعنی لا یجد له عند ظهور القائم (ع) موضعا یصرفه فیه لاستغناء الناس جمیعا بفضل الله و فضل ولیه فقلت و انی یكون ذلك فقال: عند فقدكم امامكم فلا تزالون كذلك حتی
[ صفحه 388]
یطلع علیكم كما یطلع الشمس اینما تكونون فایاكم والشك و الارتیاب انفوا عن نفوسكم الشكوك و قد حذرتم فاحذروا و من الله اسأل توفیقكم و ارشادكم.
بنقل از كاهلی از حضرت امام صادق (ع) فرمود: پیوند و نیكی و رحم با یكدیگر برقرار كنید قسم به آن كس كه دانه بشكافت و موجودات بوجود آورد البته وقتی به شما رخ بنماید كه كسی برای دینار و درهم خود مستحقی نمی یابد یعنی بهنگام ظهور حضرت قائم (ع) جائی نمی بیند كه صرف آنجا كند بخاطر بی نیاز ماندن همگی به فضل خدا و فضیلت ولیش عرض كردم: چه وقتی اینگونه خواهد شد فرمود: موقعی كه امام (ع) در میان شما نباشد پس همیشه اینگونه خواهید بود تا آنگونه كه خورشید تابان شود طلعت آن حضرت در هر كجا باشید بدرخشد پس حذر كنید از شك و ریب و البته هر گونه شك را از خود نفی كنید و حذر نمائید از خدا توفیق وارشاد شما را مسئلت دارم.
(بحار ج 51 ص 148):
عن خلاد بن قصار قال: سئل ابوعبدالله (ع) هل ولد القائم؟ قال: لا ولو ادركته لخدمته ایام حیاقی.
بنقل از خلادبن قصار گفت: از امام صادق (ع) پرسیدند آیا حضرت قائم (ع) متولد شده؟ فرمود: نه و اگر من ادراكش كنم تمام دوران زندگی در خدمتش خواهم بود.
(كشف النعمة ج 2 ص 486):
عن عبدالله ابن عمر انه قال: قال رسول الله (ص): یخرج المهدی (ع) و علی رأسه ملك ینادی ان هذا المهدی فاتبعوه.
عبدالله بن عمر گوید: حضرت اكرم (ص) فرمود: مهدی علیه السلام خروج می كند در حالی كه فرشته ای بالای سر حضرت فریاد می كشد: این مهدی است متابعتش كنید.
(بحار ج 52 ص 135):
عن ابی بصیر، عن ابی عبدالله (ع) انه قال: قال لی ابی (ع) لابد لنا من آذربیجان لا یقوم لها شیی ء و اذا كان ذلك فكونوا احلاسی بیوتكم و البدو اما لبدنا فاذا تحرك متحركنا فاسعوا الیه و لو حبوا و الله لكانی انظر الیه بین الركن و المقام یبایع الناس
[ صفحه 389]
علی كتاب جدید، علی العرب شدید و قال: ویل لطغاة العرب من شر قد اقترب.
بنقل از ابی بصیر از حضرت امام صادق (ع) فرمود: پدر بزرگوارم (ع) به من فرمود: ما ناچار از آذربایجان هستیم كه برای آنجا چیزی قیام نخواهد بود و چون اینچنین باشد پس ملازم خانه های خود شوید.
و هنگامی كه متحرك ما بحركت درآید بسوی او شتاب گیرید و اگر چه بر روی برف خزیدن باشد بخدا قسم گوئی كه به او نظر می كنم كه در بین ركن و مقام مردم بر اساس كتاب جدید با او بیعت می كنند و كار بر عرب سخت شود و فرمود: وای بر سركشان عرب از شری كه قریبا گریبانگیرشان گردد.
(بحار ج 52 ص 181):
عن ابی جعفر (ع) فی قوله تعالی: «ان الله قادر علی ان ینزل آیة». و سیریك فی آخرالزمان آیات منها دابة الأرض و الدجال، و نزول عیسی بن مریم و طلوع الشمس من مغربها.
حضرت امام باقر (ع) در تفسیر آیه كریمه: «همانا خدا قادر است بر آنكه علامتی فرو فرستد» و بزودی در آخرالزمان آیات و علامتهائی به تو نشان می دهند از آن جمله است: دابة الارض و دجال و فرود آمدن حضرت عیسی بن مریم (ع) و برآمدن آفتاب از مغرب.
(بحار ج 52 ص 181):
عن ابن صدقة، عن جعفر (ع)، عن ابیه (ع) ان النبی (ص) قال: كیف بكم اذا فسد نساؤكم، و فسق شبانكم، و لم تأمروا بالمعروف ولم تنهوا عن المنكر، فقیل له: و یكون ذلك یا رسول الله؟ قال: نعم و شر من ذلك كیف بكم اذا امرتم بالمنكر، ونهیتم عن المعروف، قیل: یا رسول الله (ص) و یكون ذلك؟ قال: نعم، و شر من ذلك كیف بكم اذا رأیتم المعروف منكرا و المنكر معروفا.
بنقل از ابن صدقة از حضرت امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش (ع) از حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: چگونه خواهید بود هنگامی كه زنان شما فاسد و جوانان شما فاسق شوند و امر به معروف و نهی از منكر ننمائید؟ عرض شد: یا رسول الله (ص) این امر واقع می شود؟ فرمود: آری و بدتر از این آن است كه چگونه باشید وقتی كه
[ صفحه 390]
امر به منكر كنید و نهی از معروف نمائید عرض شد: یا رسول الله (ص) اینگونه خواهد شد؟ فرمود: آری چگونه خواهید بود و هنگامی كه معروف را منكر و منكر را معروف ببینید.
(بحار ج 52 ص 303):
عن ابی عبدالله (ع) فی قول الله تعالی: «سنریهم آیاتنا فی الافاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق» قال: خسف و مسخ و قذف، قال: قلت: «حتی یتبین لهم» قال: دع ذا، ذاك قیام القائم (ع).
امام صادق (ع) در تفسیر آیه كریمه: «بزودی آیات خود را در آفاق و در وجود خودشان نشان ایشان می دهیم تا برای آنان آشكار گردد كه آن حق است» فرمود: آن آیات خسف و مسخ و قذف است راوی گفت: فرو رفتن به زمین - دگرگونی - افكندن. عرض كردم: «تا روشن شود برای ایشان» چیست؟ فرمود: از این بگذر. آن قیام حضرت قائم (ع) است.
(بحار ج 52 ص 304):
عن عمر بن حنظلة قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: خمس علامات قبل قیام القائم (ع): الصیحة و السفیانی و الخسف و قتل النفس الزكیة، و الیمانی فقلت: جعلت فداك ان خرج احد من اهل بیتك قبل هذه العلامات اخرج معه؟ قال: لا فلما كان من الغد تلوت هذه الایة: «ان نشأ ننزل علیهم من السماء آیة فظلت اعناقهم لها خاضعین» فقلت له: اهی الصیحة؟ فقال: اما لو كانت خضعت اعناق اعداء الله.
بنقل از عمر بن حنظلة گفت: از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: پیش از قیام حضرت قائم (ع) پنج علامت واقع می شود: صیحة (فریاد آسمانی) و سفیانی و حسف (فرو رفتن زمین) و كشته شدن نفس زكیه و خروج یمانی عرض كردم: فدایت شوم اگر یكی از اهل بیت شما (ع) پیش از این علامتها خروج كند با او خارج شوم؟ فرمود: نه. چون صبح شد این آیه كریمه را تلاوت كردم: «اگر بخواهیم بر آنان علامتی از آسمان فرو می فرستیم كه گردنهایشان در برابر آن خاضع شود» به امام علیه السلام عرض كردم: آیا آن علامت صیحه است؟ فرمود: اگر گردنهای دشمنان خدا در برابر آن صیحه صانع باشد (بترسند).
[ صفحه 391]
(نورالثقلین ج 4 ص 243):
عن امیرالمؤمنین (ع) یقول: اما انه سیأتی علی الناس زمان یكون الحق فیه مستورا و الباطل ظاهرا مشهورا، و ذلك اذا كان اولی الناس به اعدائهم له، و اقترب الوعد الحق وعظم الالحاد، و ظهر الفساد «هنالك ابتلی المؤمنون و زلزلوا ز لزالا شدیدا» ونحلهم الأخیار اسماء الاشرار فیكون جهد المؤمنون ان یحفظ مهجته من اقرب الناس الیه، ثم یفتح الله الفرج لأولیائه ویظهر صاحب الامر علی اعلائه.
حضرت امیرالمومنین (ع) فرمود: هان كه به زودی زمانی به مردم فرا میرسد كه حق در آن زمان پوشیده و باطن آشكار و ظاهر باشد و آن زمانی است كه سزاوارترین مردم به (زمامداری) دشمنان مردم باشند و وعده حق نزدیك گردد. و الحاد و زندقه بزرگ و فساد ظاهر گردد. (در این موقع گرفتاری مؤمنان فرا رسد و دچار لرزه سخت گردند) و نیكان نامهای بدان را هدیه می دهند. تلاش مؤمن آن خواهد بود كه وجود خود را از نزدیكترین كسانش حفظ كند سپس خدای تعالی در فرج را برای دوستانش می گشاید و حضرت صاحب الامر (ع) را ظاهر و بر دشمنانش پیروز می گردند.
(كشف النعمة ج 2 ص 461):
عن احمد بن محمد بن ابی نصر عن ابی الحسن الرضا (ع) قال: لا یكون ما تمدون اعناقكم الیه حتی تمیزوا و تمحصوا، فلا یبقی منكم الا القلیل، ثم قرأ: «لم احسب الناس ان یتركوا ان یقولوا امنا و هم لا یفتنون» ثم قال: ان من علامات الفرج حدثا یكون بین المسجدین، ویقتل فلان من ولد فلان خمسة عشر كبشا من العرب.
بنقل از احمد بن محمد بن ابی نصر از حضرت ابی الحسن امام رضا (ع) فرمود: آنچه شما گردن می كشید بسوی او «انتظار او را دارید» شدنی نیست تا آنكه تمییز وامتحان شوید و از شمااندكی باقی می ماند سپس این آیه كریمه را تلاوت فرمود: «الم آیا مردم می پندارند چون گفتند ایمان آورده ایم رها شوند وآزمون نگردند» آنگاه فرمود: همانا از نشانه های فرج حادثه ای است كه میان دو مسجد واقع می شود و فلان از فرزندان فلان پانزده گردنكش از عرب را تقبل می رساند.
[ صفحه 392]